Καμπάνια ΣΥΡΙΖΑ: Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την πατήσαμε…

 

Τι ακριβώς είναι στο χέρι μας;

Πρώτα το σύνθημα:

«ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή και στους αγώνες. Είναι στο χέρι μας!». Το κεντρικό σύνθημα της εκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ αν και βελτιώθηκε από τις αλήστου μνήμης ευρωεκλογικές «ανάγκες των πολλών», εξακολουθεί να βλέπει μη – πολιτικά την ύπαρξη της αριστεράς. Η μίμηση συνθημάτων τύπου ΚΚΕ (Μπορείς! Τώρα! ΚΚΕ δυνατό στη Βουλή και το Λαό!), παρά τον ψυχοκινητικό τους χαρακτήρα, ούτε αντανακλούν τη σημερινή κατάσταση, ούτε δημιουργούν ανταγωνιστικά με τον δικομματισμό ανακλαστικά, ούτε προσανατολίζουν πολιτικά. Κεντρικό σύνθημα που θα μπορούσε να υιοθετηθεί και το 2007 και το 2004 και το 2000, δεν συγκροτεί σοβαρό και φιλόδοξο στόχο.  Ο δημόσιος λόγος θυμίζει τους αγώνες μας και τους επικαλείται ως παράσημα, αλλά ο κόσμος δεν ψηφίζει για να σε επιβραβεύσει αναδρομικά. Ψηφίζει αν δει και αν υπογραμμίσεις κεντρικά και με έμφαση τη διαφορετικότητά σου, την ομοιότητα των δύο, τη συμπληρωματικότητα των λοιπών. 

 Έπειτα ο στόχος: Η συνέντευξη τύπου του Α. Τσίπρα στη ΔΕΘ αποτέλεσε μια αρνητική έκπληξη στο ζήτημα των εκλογικών προσδοκιών του ΣΥΡΙΖΑ. Καμένος από το χυλό των «4 ευρωβουλευτών» και «του μεγαλύτερου ποσοστού της ιστορίας του χώρου μας», ο πρόεδρος του ΣΥΝ φυσάει και το γιαούρτι και κατεβάζει τον πήχη στην έστω και μία ψήφο πάνω από το 3%. Είτε πάμε με κατεβασμένα τα όπλα στη μάχη για να τη χάσουμε, είτε βάζουμε χαμηλά τον πήχη για να αυτοεκπληρώσουμε την προφητεία της «επιτυχίας» μετεκλογικά. Σε κάθε περίπτωση θυμίζει την επαιτεία της εποχής Κωνσταντόπουλου που δεν αξίζει σε αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ: «Παρακαλούμε ψηφίστε μας να μπούμε στη Βουλή». Λάθος τακτικό, λάθος εκλογικό, λάθος πολιτικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αναμετρηθεί όχι με τις κολοβές και εκ του πονηρού εξαγγελθείσες προσδοκίες των ηγεσιών του, αλλά με τις αυξημένες απαιτήσεις που ο ίδιος δημιούργησε στον κόσμο του.

Τέλος τα ψηφοδέλτια: Η σημερινή φωτογραφία της συνέντευξης τύπου που παρουσίασε τα ψηφοδέλτια ήταν ενδεικτική του σχίσματος: εξ αριστερών του προέδρου στελέχη τρίτης εθνικής του ΣΥΡΙΖΑ με την κυριαρχία μιας εξωφρενικά μακιγιαρισμένης κυρίας του ΔΗΚΚΙ. Εκ των δεξιών σύμπασα η ανανεωτική ομάδα της Β’ Αθηνών: Κουβέλης, Παπαδημούλης, Δούρου με μόνιμο χαμόγελο κολγκέιτ ως τα αυτιά για τους φωτογράφους. Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι η σημειολογία της εμφάνισης. Η κυριαρχία των ανανεωτικών στην Τι Βι είναι καταθλιπτική, ενώ τα σύντομα διαλείμματα του ρεύματος δεν προσφέρουν αισθήματα ανάτασης. Ο θρυλικός πλέον σύντροφος Χατζησωκράτης διερμήνευσε ευθαρσώς την απόφαση της Ανανεωτικής Πτέρυγας για διακριτή παρουσία όχι μόνο μετά αλλά και πριν τις εκλογές: Σε τηλεοπτική του παρουσία προχθές διευκρίνισε λάιβ ότι αυτά λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτά (δηλαδή άλλα) λέει ο ΣΥΝ και άμα λάχει θα δούμε μετά τις εκλογές τι θα γίνει. Είναι κοινό μυστικό ότι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπό προθεσμία. Το μυστικό το βροντοφωνάζουμε και στα κανάλια και χαλάμε την έκπληξη.

Υ.Γ. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το στόρι «μας χτυπάει το σύστημα». Καταρχήν γιατί όταν μας χτύπαγε το σύστημα, δεν υπερασπιστήκαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, πετάξαμε λευκή πετσέτα και με συνεχείς υπαναχωρήσεις και ήξεις αφήξεις ειδικά για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ κατά τον Δεκέμβρη, δικαιώσαμε αυτόν τον βρώμικο πόλεμο.
Και δεύτερον γιατί οι μπαρουτοκαπνισμένοι, λαϊκοί αγωνιστές και ταξικοί πολεμιστές της ανανέωσης που δηλώνουν «μα φυσικό είναι να δεχόμαστε κριτική», «μην κλαίγεστε για τον πόλεμο του συστήματος», δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να ερμηνεύσουν -στο χρόνο που έπρεπε- την πράγματι πρωτόγνωρη επίθεση που δέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Δεκέμβρη. Εκτός κι αν τέτοιες εκστρατείες συμπίεσης και απαξίωσης εναντίον κομμάτων συμβαίνουν κάθε τρεις και λίγο.
Η καταγγελία όμως σήμερα του άτιμου συστήματος με αφορισμούς ότι η άρχουσα τάξη έχει σύνθημα «συντρίψατε τον ΣΥΡΙΖΑ» είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα της εκλογικής επαιτείας του 3% και μιας ψήφου παρακαλώ… Η άρχουσα τάξη πέτυχε κάτι σημαντικό: Την ήττα των προσδοκιών για μια αριστερά που εμπνέει ανατροπές. Η δουλειά μας σήμερα είναι να αναστήσουμε αυτήν την προσδοκία.