Να αναπτυχθεί η ανάπτυξη!

Δ. Χατζόπουλος, τα ΝΕΑ, 4/9/2009

Έτσι θα ξεπεραστεί η κρίση, μας είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στο σημερινό ντιμπέιτ. Και μένεις με το στόμα ανοιχτό. Το πολιτικό προσωπικό έχει σπάσει κάθε ρεκόρ. Και ενώ πάντα οι επικεφαλής είχαν από πίσω οργανωμένα επιτελεία, κάτι μπορούσαν να πουν και οι ίδιοι, κάτι μπορούσαν να εκφράσουν. Το κακό με τον ΓΑΠ σπάει κόκαλα.

Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να πει το οτιδήποτε συγκεκριμένο, που εκτίθεται ανεπανόρθωτα κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του, που η μόνη γραμμή του είναι «δεν μιλάω – δεν μιλάω». Αν μιλήσει είτε θα πει αλήθειες και θα φάει φούμο, είτε θα βγάζει μνημειώδεις και ασυνάρτητες αοριστολογίες, είτε θα αμολάει μαργαριτάρια και θα γελάει ο κόσμος. Αυτό το «παιδί που δεν κάνει» -κατά την κρίση Μητσοτάκη- χαίρει τρομακτικής, εκτυφλωτικής, κυνικής προστασίας από τα ΜΜΕ. Κι όμως είναι ο ίδιος που δύο χρόνια πριν ήταν ο ακαταλληλότερος των ακαταλληλότερων και ο ανικανότερος των ανικάνων, από τα ίδια τα μέσα, από τα ίδια συγκροτήματα, από τα ίδια κέντρα που σήμερα τον στηρίζουν.

Αυτός ο άνθρωπος θα γίνει πρωθυπουργός. Τέρμα κάτω.

Έφτασαν όλα τα κανάλια να ανακηρύσσουν νικητή του ντιμπέιτ τον Τσίπρα ή τον Χρυσόγελο ή τον Κανέναν, μόνο και μόνο για να μην παραδεχτούν ότι ο ευλογημένος ο ερχόμενος πατώνει απελπιστικά. Όταν ο κουρασμένος απερχόμενος, με τόσα που έκανε και δεν έκανε, με τόσα αυτογκόλ του ίδιου και της παράταξής του, δεν στέκεται στο σκαμνί του απολογούμενου, αλλά στη θέση του κατήγορου, στη θέση της αντιπολίτευσης, τότε το ΠΑΣΟΚ παίζει το ρόλο του Αστραχάν από τη γνωστή ταινία του Βέγγου.

Η τραγωδία κατά ένα μέρος αφορά τους δύο μονομάχους που έμειναν «μετεξεταστέοι» από χθες, κατά πως είπε κι ο Αλέξης.

Κατά το σημαντικότερο μέρος αφορά ένα τεράστιο πολιτικό κενό, μια ανεπανάληπτη πολιτική ευκαιρία την οποία ΔΕΝ αξιοποιεί, ΔΕΝ καλύπτει η αριστερά. Αυτή είναι η πραγματική τραγωδία.

Θα ήταν τραγωδία μόνο για την πολιτική ιστορία, μόνο που αυτό το πολιτικό κενό προκύπτει από μια τεράστια κοινωνική συμπίεση. Πρόκειται δηλαδή για κοινωνική τραγωδία. Εκρηκτική ύλη που συσσωρεύεται διαρκώς, που ακόμη και μεσούσης της προεκλογικής περιόδου είναι παρούσα. Την ίδια μέρα με το ντιμπέιτ σκάει το κανόνι των ιδιωτικών ασφαλιστικών με εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο και χιλιάδες ασφαλισμένους στον κουβά. Την ίδια μέρα σκάει και το προαναγγελθέν φιάσκο των ναυπηγείων. Γερμανικός εκβιασμός, μετά την εισβολή του Σαουθ Στριμ στην προεκλογική ατζέντα. Μάθανε ότι πηδιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι (σ.σ. λαϊκή παροιμία).

Αυτά δημιουργούν πριν από όλα ένα κοινωνικό ρήγμα. Το πολιτικό κενό γίνεται γιγαντιαίο ακριβώς γιατί υπάρχει το κοινωνικό ρήγμα. Μετατοπίζονται κοινωνικές δυνάμεις, συμπιέζονται ενδιάμεσα στρώματα, μεγαλώνει η ψαλίδα. Η αριστερά πριν την κρίση αν ήταν υποφερτή ως αντιπολίτευση, η αριστερά μετά την κρίση είναι ανεπαρκής. Πολιτικά και κινηματικά. Έχουν σχέση και με την όπερα/μπαλέτο/τραγωδία/κωμωδία που εκτυλίχθηκε προσφάτως στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτά μετά τις 5 Οκτώβρη.