Αναμνήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ

Πού το πάει λοιπόν η Πρωτοβουλία; 07/07/2010

Αφορμή για αυτό το σχόλιο στάθηκε η δημοσίευση της απάντησης του Π. Παπακωνσταντίνου στην Συνέντευξη τύπου της Πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την Κοινή Δράση της Αριστεράς. Εν αναμονή της λοιπής παρουσίασης των ομιλιών από την ΕΟΣ (που ως γνωστόν παρουσιάζει μανιωδώς κάθε επεισόδιο ψυχικού κλονισμού του ρετιρέ της Κουμουνδούρου), μπορούμε να κάνουμε κάποια πρώτα σχόλια:

Συγκινητική ήταν η παρουσία του Ν. Βούτση και του Χ. Παπαδόπουλου από την ντριμ τιμ της ΠΓ της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Με έκδηλα τρομαγμένο βλέμμα για το πού το πάνε οι μπαγάσες (όχι οι εμπνευστές, οι άλλοι)… Συνεπικουρούμενοι από τον εμφανώς ζοριζόμενο Γ. Μπανιά, καθότι η πολυετής αναγνώρισή του ως μεγάλου τροχονόμου, συνομιλητή των όλων, συντονιστή των πάντων, γνώστη ορατών τε και αοράτων, προγνώστη του σύμπαντος, συνδετικού κρίκου, ψυχή της ενότητας, φωνή της συναίνεσης, διδάσκαλου της τακτικής κλπ κλπ, τίθεται εν αμφιβόλω.

(περισσότερα…)

Τι μαγειρεύεται στην αριστερά; 28/06/2010

Κατ’ απαίτηση ολίγων φίλων αποφάσισα (προσωρινώς και μόνο) να γράψω κάτι ελάχιστα ποιοτικότερο από τα συνηθισμένα. Καθότι μπήκε το καλοκαίρι και τα μπάνια του λαού (ακόμα και με Δουνουτου) δεν πρέπει να διαταράσσονται από εμπάθειες.

(Για να μην νομίσετε όμως ότι σοβάρεψα, σας ανακοινώνω ότι ετοιμάζω ανάρτηση για τη συντροφάρα τον Νίκο, που μετά τη διάλυση του ΣΥΝ, ανέλαβε να διαλύσει και τον ΣΥΡΙΖΑ, μετέχοντας στην αντιπροσωπεία του κόμματος στη γραμματεία. Είναι ο πέμπτος κατά σειρά μπαμπάς του -μονίμως αιτούμενου υιοθεσίας- Αλέξη, και κατά γενική ομολογία τα έχει πάει όπως το καφετί περιεχόμενο χρησιμοποιημένου μπεϊμπιλίνου. Ο Αλέκος τον θεωρεί βασικό ενορχηστρωτή της αποκαθήλωσής του από πέρυσι τον Γενάρη. Ο άλλος Αλέκος του παραστάθηκε, αλλά τον άφησε μόνο του να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά έτσι όπως τα έκανε στο συνέδριο. Ο Παναγιώτης τον βλέπει και αλλάζει πεζοδρόμιο. Και οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι μετασυνεδριακά βιώνει μια δραματική μοναξιά στην ΠΓ του κόμματος, καθώς πασχίζει να τα φέρει βόλτα ανάμεσα στον Τσακαλώτο, στον Μπαλτά και στον Μηλιό κι έχει φρικάρει. Ανέλαβε λοιπόν αυτοπροσώπως τη διαχείριση της αντιπροσωπείας του ΣΥΝ στον Συριζα για να είναι βέβαιο το θριαμβευτικό αποτέλεσμα.)

(περισσότερα…)

Το χρέος και ο ΣΥΡΙΖΑ και το χρέος του ΣΥΡΙΖΑ 19/04/2010

Δεν είναι συχνό φαινόμενο να χρεοκοπεί ένα μοντέλο και να μην αναδεικνύεται κάποια άλλη πειστική εναλλακτική. Στη χώρα μας όμως και το μοντέλο χρεοκόπησε και εναλλακτική δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αντίθετα έχουμε μια κυβέρνηση απολύτως αποτυχημένη, αδιέξοδη και επικίνδυνη που παρά ταύτα διατηρεί την πολιτική ηγεμονία και την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Μια συνήθης εξήγηση πλέον που πολλοί αριστεροί δίνουν, είναι η άνευρη κεντρική πολιτική παρουσία του Συριζα, εν είδει σχολιαστή, όπως εκφράζεται από τον πρόεδρο της ΚΟ. Το φαινόμενο συμπυκνώνεται στον εκπρόσωπο τύπου του ΣΥΝ, σχολής Αβραμόπουλου (καλό πουκάμισο, σωστό κούρεμα και δηλώσεις επίπεδες σαν την πεδιάδα του Μισισιπή).

(περισσότερα…)

ΣΥΡΙΖΑ κατάντησαν τη Νέα Δημοκρατία 13/10/2009

Δευτέρα 12/10/2009, πρωτοσέλιδο Αυριανής

Αυτή η κραυγή απόγνωσης της εφημερίδας Αυριανής με τα αμίμητα (όσο και πετυχημένα) πρωτοσέλιδα (θυμηθείτε το αλήστου μνήμης «εάν η αστυνομία είναι ανίκανη… να αναλάβουν οι πολίτες ή το ΚΚΕ») έχει ίχνη αλήθειας;

Πέρα από το προφανές του εσωτερικού αλληλοσπαραγμού του κόμματος του εθνάρχη, και πέρα από το γέλιο που προσφέρει το χθεσινό πρωτοσέλιδο, υπάρχει μια πλευρά που πονάει: Η διαφορετικότητα των κομμάτων της αριστεράς (και συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην αδικούμε στο σημείο αυτό το ΚΚΕ), από τα λεγόμενα «αστικά κόμματα» είναι από δυσδιάκριτη έως αμφισβητήσιμη. Διαφορετικότητα όχι στις πολιτικές θέσεις, αλλά στη διαδικασία, στην συμπεριφορά, στην πραγμάτωση της ηθικής, στην υποστολή της προσωπικότητας, στην ανύψωση της συλλογικότητας.

(περισσότερα…)

Να αναπτυχθεί η ανάπτυξη! 22/09/2009

Δ. Χατζόπουλος, τα ΝΕΑ, 4/9/2009

Έτσι θα ξεπεραστεί η κρίση, μας είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στο σημερινό ντιμπέιτ. Και μένεις με το στόμα ανοιχτό. Το πολιτικό προσωπικό έχει σπάσει κάθε ρεκόρ. Και ενώ πάντα οι επικεφαλής είχαν από πίσω οργανωμένα επιτελεία, κάτι μπορούσαν να πουν και οι ίδιοι, κάτι μπορούσαν να εκφράσουν. Το κακό με τον ΓΑΠ σπάει κόκαλα.

(περισσότερα…)