Αναμνήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ

Ο οργασμός της αριστεράς 29/11/2010

Η αριστερά -σε αντίθεση με την αγελάδα- δεν θέλει ξένο χέρι. Τελειώνει μόνη της.

Όπως είναι λογικό και αναμενόμενο για μια καθωσπρέπει αριστερά όπως η δικιά μας, μετεκλογικά ζούμε τις συγκινητικότερες στιγμές. Οργασμός δραστηριοτήτων, διμερών και σχεδιασμών. Ακόμα κι αν εν γένει ξυνόμεθα, η μετεκλογική περίοδος ενεργοποιεί τις συνεδριάσεις μας, όπως το νέφτι στον πισινό ενεργοποιεί τον γάιδαρο.

Πρωτοπόρος όπως πάντα ο σ. Μπανιάς που πρόλαβε τους πάντες με μια πολυπληθή και ζωντανή μέχρις ροχαλητών συνεδρίαση του συντονιστικού της ΑΚΟΑ στις 20-21 Νοέμβρη. Ακολούθησαν ταυτόχρονα οι μέχρι πρότινος σύντροφοι Αλέξης, Αλέκος και Φώτης με τις παράλληλες συνεδριάσεις της ΚΠΕ του ΣΥΝ, του Μετώπου και της Δημοκρατικής Αριστεράς στις 27-28 Νοέμβρη. Έπεται η Ανάσα που δεν λέγεται πια Ανάσα, αλλά πρωτοβουλία 9 μελών της Γραμματείας του Σύριζα και 2 βουλευτών, η οποία και κλείνει τον κύκλο των παραγωγικών αυτών συνεδριάσεων στις 11 Δεκέμβρη.

Μη με ρωτήσετε ως προς τι ήταν παραγωγικές αυτές οι συνεδριάσεις. Έτσι κι αλλιώς τα ζητήματα κρίνονται οπουδήποτε αλλού εκτός των συνεδριάσεων. Πάντως για έναν δημοσιογράφο της αριστεράς θα ήταν ένα ωραίο Σαββατοκύριακο: Σάββατο πρωί περνάς από τον Κουβέλη, μεσημέρι πας για κάνα τσίπουρο, απόγευμα περνάς από τον Αλαβάνο, αργά το βράδυ από τον Ψαριανό, και μισομεθυσμένος Κυριακή πρωί πας για καφέ, Εποχή και Αυγή στον Τσίπρα.

Ο περί ου ο λόγος πρόεδρος με μια εξαιρετική ομιλία στην ΚΠΕ επιπέδου νηπιαγωγείου, παρομοίασε την έξοδο από το ευρώ με το υποχθόνιο σχέδιο των γιαλαντζί μαρξιστών να εξαθλιώνεται η εργατική τάξη μπας κι έρθει πιο κοντά η εξέγερση. Η ανεπανάληπτη αυτή παρομοίωση άδειασε τον Λαφαζάνη. Ο σύντροφος Παναγιώτης είχε δηλώσει απερίφραστα ότι πρέπει να μείνει ενωμένος ο Σύριζα και παράλληλα πρέπει να βγούμε από το ευρώ.

Παραταύτα διαβεβαιώνω τον σύντροφο πρόεδρο ότι δεν πρέπει να ανησυχεί ούτε αυτός, ούτε η Μέρκελ για τη σταθερότητα του ευρώ, καθότι όπως πολύ σωστά ειπώθηκε σε πηγαδάκι της ΚΠΕ, «έλα ρε μαλάκα, ο Παναγιώτης δεν μπορεί να βγάλει το Ρεύμα από τον ΣΥΝ, θα βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ;»

Στη συνεδρίαση ο ΣΥΝ αποφάσισε «χαλαρή σχέση» με τον Σύριζα. Για όσους δεν το καταλάβανε, η «χαλαρή σχέση» στην πολιτική είναι σαν την «ελεύθερη σχέση» στο σεξ. Πας με την Σούλα. Δεν σ’ αρέσει; Πας με την Κούλα. Ούτε αυτή σ’ αρέσει; Πας με τον Κυριάκο κι ας είναι και κωλόπαιδο. Αβάδιστα και αβίαστα. Χωρίς προϋποθέσεις και δεσμεύσεις. Πηδάς και δεν έχεις ούτε τύψεις ούτε σκηνές. Βάσει της απόφασης, η ΚΠΕ πάει με όλους πλην Αλαβάνου. Σωστή η προφύλαξη, διότι σου λέει κάτσε μην κολλήσω τίποτα.

Κατά τα άλλα ο σύντροφος πρόεδρος αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του στο διασπαστικό «Μέτωπο» του συντρόφου Αλέκου, προοιωνίζοντας μεγάλες εποχές ακόμα μεγαλύτερων συγκινήσεων, προγραφών και διαγραφών. «Τέρμα τα παιχνίδια», «τέρμα οι κουμπάρες», σημείωσε ο πρόεδρος. «Τέρμα και τα δίφραγκα» σημειώνω συνεπαρμένος κι εγώ. Προς τούτο και αλλάζω πάραυτα τον τίτλο του πτωχού πλην άτιμου παρόντος ιστολογίου σε «αναμνήσεις από τον Σύριζα». Στις ελεύθερες σχέσεις -άμα δεν έχεις συνηθίσει- πρέπει να φυλάς τον κώλο σου.

Το Μέτωπο σε μια κατώτερη των αναμενόμενων συνεδρίασή του αποφάσισε ότι δεν θα κάνει το χατίρι του προέδρου Αλέξη και δεν θα αποχωρήσει οικειοθελώς και αυτοβούλως από τον Σύριζα, διότι «ο Σύριζα δεν τεμαχίζεται, δεν διαιρείται, δεν κληρονομείται». Τόση παρέα με Ανδρεοπαπανδρεϊκούς, δεν πήγε χαμένη ένθεν κακείθεν.

Τούτων δοθέντων αναμένουμε με αγωνία τα αποτελέσματα της επανίδρυσης του Σύριζα σε νέα βάση, που θα στεγάσει και τη σοσιαλιστική συνιστώσα των Χωραφά – Μαριά. Βέβαια τώρα τελευταία αγνοείται η τύχη αυτής της συνιστώσας. Αγνοείται έτι περισσότερο το αν θέλουν να γίνουν συνιστώσα. Στη θέση τους άμα ψείριζα τις έδρες στην Αττική, σιγά μην καθόμουνα μετά να χαλβαδιάζω με τον Μπανιά στην Βαλτετσίου.

Επειδή όμως πολλοί κατηγορούν τον Μπετόβεν των σχεδιασμών, τον Τσαϊκόφσκι των εκλογών, τον Σούμαν των συνεργασιών, τον Σκαλκώτα των επιτυχιών, τον φίλο και σύντροφο ξέρετε ποιον, ότι ο ΣΥΝ δεν εξέλεξε ούτε έναν περιφερειακό σύμβουλο σε αντίθεση με τον Αλαβάνο, τον Χάγιο και τον Ψαριανό, έχω να υπογραμμίσω το εξής:

Δεν πρόκειται επουδενί για αποτυχία της προεκλογικής γραμμής που έπεσε ανά την επικράτεια ότι «με τον Μητρόπουλα θα βγάλουμε ένα μάτσο στελέχη στο Περιφερειακό Συμβούλιο». Πρόκειται αντίθετα για σχέδιο ραγδαίας ριζοσπαστικοποίησης του κόμματος: Ο ΣΥΝ γίνεται εξωκοινοβουλευτική αριστερά στην Αττική, αναδιαπαιδαγωγείται με «Συνελεύσεις – Καταλήψεις – Διαδηλώσεις» έξω από την Περιφέρεια και επανέρχεται εντυπωσιακά σαν την Ανταρσύα. Μπαίνει πανηγυρικά στο επόμενο Περιφερειακό Συμβούλιο με τη σωστή γραμμή που απαντά στις σύγχρονες ανάγκες της σύγχρονης οικογένειας. Χωρίς κοινοβουλευτικές αυταπάτες για συμμετοχή στους θεσμούς. Αμέ.

Προσωπικώς μου άρεσε η συνέλευση του Αλέκου διότι αποφασίστηκε ότι το Μέτωπο είναι ανοικτό πολιτικό σχέδιο. Πολύ ανοικτό πολιτικό σχέδιο. Πιο ανοικτό κι από την ανοικτή θάλασσα, και από το ανοικτό Πανεπιστήμιο και από την ανοικτή διακυβέρνηση. Όποιος θέλει λέει ότι θέλει, κάνει ότι θέλει και πάει όπου θέλει. Άλλος θέλει να γυρίσει στον Σύριζα, άλλος θέλει να ξεμοναχιάσει την Ανταρσύα, άλλος θέλει κόμμα, άλλος θέλει ενότητα, άλλος θέλει διάσπαση. Οι συνιστώσες ΔΕΑ και ΚΟΕ θέλουν να καθυστερήσουν, η συνιστώσα Σαπουνάς θέλει να προχωρήσει, οι ανένταχτοι θέλουν να ψηφίσουν και ο Αλέκος θέλει να αγοράσει χρόνο. Γενικώς το Μέτωπο θυμίζει λίγο τον σύντροφο Μηλιώκα: «Βάμος αλάνια βάμος, δεν μας φτουράει ο γάμος».

Το μετέωρο βήμα του μετώπου 18/11/2010

Το μετέωρο βήμα

Όπως κάθε καλός προβοκάτορας που σέβεται τον εαυτό του, το παρόν ιστολόγιο επιθυμούσε διακαώς ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ακόμη κι αν δεν έφερνε τα πάνω κάτω στην κοινωνία, να έφερνε τουλάχιστον ένα ταράκουλο στην αριστερά. Οι ευγενείς μου προσδοκίες δυστυχώς δεν υλοποιήθηκαν, τα αποτελέσματα δεν απελευθέρωσαν αναταράξεις, σεισμικές δονήσεις και τεκτονικές αλλαγές. Πέραν του γνωστού ρήγματος που παρέμεινε ευτελής γράνα, πνιγμένη μάλιστα στα βάτα, ξώκειλε και η απόπειρα του Μετώπου στις ξέρες της απαξίωσης του Σύριζα.

Δεν γνωρίζω πόσοι από τους εναπομείναντες αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου, πέραν του εξαδέλφου Φώντα, επιχείρησαν να μιλήσουν θετικά για την Ελεύθερη Αττική και δεν εισέπραξαν ένα μεγαλειώδες «τα κάνατε σκατά». Ανεξαρτήτως της ευθύνης που έχει ο καθείς στο σκάτωμα και το ξεσκάτωμα, η απόδοση της ευθύνης λειτούργησε συντριπτικά.

(περισσότερα…)

Ανάμεσα σε δύο εξορίες μεσολαβεί ένα Βατερλό 11/11/2010

Απογοητευμένος από την αποτυχία Βούτση να εκλεγεί στο νέο περιφερειακό συμβούλιο και με κομμένα φτερά από τα τρύπια τσαρούχια του Μητρόπουλου με τα οποία θα πέρναγε στο δεύτερο γύρο, επανέρχομαι μετεκλογικά με μετά Χριστόν προφητικές σκέψεις:

Αν και το ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ απεδείχθη χαντάκι (γράνα που θα ‘λεγε κι ο Βύρων), η ηγεσία του κόμματος απεφάνθη ότι θριάμβευσε η τακτική διεμβολισμού του κυβερνητικού κόμματος και οσονούπω ετοιμάζει πρόταση ανασύνθεσης των ενωτικών σχημάτων στην αριστερά, συγκροτώντας και επισήμως τη σοσιαλιστική συνιστώσα. Το ερώτημα είναι αν η σοσιαλιστική συνιστώσα θα δεχτεί να γίνει συνιστώσα, καθότι καλόμαθε στο ψείρισμα της Κουμουνδούρου και δεν θέλει να υποβιβασθεί σε έναν ακόμη εταίρο στο κλουβί με τις τρελές. Άσε που και το Ρεύμα μετά την ψήφο στην Ανταρσύα ριζοσπαστικοποιήθηκε σούμπιτα κι επαναστατικά και δεν θέλει να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με το ρήγμα που απεδείχθη γράνα. Κι έτσι μπρος γκρεμός και πίσω ρέ(υ)μα για την ηγεσία που θα ήθελε να τραβήξει την ιστορία Μητρόπουλου, μόνο που αυτό θα στρίμωχνε το Ρεύμα και την Ανάσα και θα ξώμενε σε τρυφερό τετατετ ο Βίτσας με τον Μαριά μοναχούλια τους.

(περισσότερα…)