jump to navigation

Το χρονικό μιας αμετάκλητης απόφασης, ενός τελεσιγράφου και μιας προαναγγελθείσας αποχώρησης (;) του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ… 06/09/2009

Posted by the left and the crisis in Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Tags: , , ,
trackback

Από άρθρο στην Αυγή (Παρασκευή 4/9):

Την αμετάκλητη απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, σύμφωνα με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας τίθεται επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, θα ανακοινώσει σήμερα στη συνεδρίαση της Γραμματείας του σχήματος η αντιπροσωπεία του ΣΥΝ.

…αν δεν δεχτούν τον Τσίπρα για επικεφαλής τότε θα είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε με όποιες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να συνεχίσουν μαζί μας» και ξεκαθαρίζουν ότι «η εκκρεμότητα αυτή θα κλείσει σήμερα…

Από την τοποθέτηση του γραμματέα του ΣΥΝ στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ (Παρασκευή 4/9):

Για το καλό του εγχειρήματος, για την επίτευξη της ενότητας, για τα χιλιάδες μέλη μας που πρέπει να δώσουν την εκλογική μάχη, για μια αριστερά ωφέλιμη στην κοινωνία και ανταγωνιστική στο σύστημα δεν πρέπει να αλλάξουν τα ειωθότα: Επικεφαλής ο πρόεδρος του ΣΥΝ…

Ερώτηση Μ. Γλέζου στον ΣΥΝ:

Όταν λέτε ότι είναι αμετάκλητη η απόφαση, τότε τι χρειάζεται η σημερινή συζήτηση;

Από την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στην ίδια συνεδρίαση:

Δεν περιμένουμε την έκβαση, και δεν μπορούμε να περιμένουμε την έκβαση των διαπραγματεύσεων ή των ζυμώσεων ή των συζητήσεων εδώ για να θέσουμε σε ετοιμότητα, κομματική ετοιμότητα, εκλογική ετοιμότητα τα μέλη μας. Τούτη την ώρα δηλαδή σε όλη την Ελλάδα στήνουμε εκλογικά περίπτερα…

Από την ανακοίνωση της Π.Γ. ΣΥΝ μετά την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ (Παρασκευή 4/9):

Η Π.Γ. του ΣΥΝ σε έκτακτη συνεδρίασή της εξέτασε τις προτάσεις που κατατέθηκαν στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ από τις άλλες συνιστώσες. Η Π.Γ. ομόφωνα κατέληξε ότι η αναλυτική πρόταση με το σύνολο των στοιχείων που κατατέθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ και η οποία περιλαμβάνει την ανάγκη συνέχισης της ενωτικής μας προσπάθειας με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, με συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο που θα εξασφαλίζει και την πλουραλιστική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η πιο αποτελεσματική. Η Π.Γ. επαναβεβαίωσε την πρότασή της επικεφαλής του εκλογικού συνδυασμού και Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας που θα προκύψει να είναι ο Πρόεδρος του ΣΥΝ.

Από άρθρο στην Αυγή (Σάββατο 5/9)

Ο ΣΥΝ, σε κάθε περίπτωση, προετοιμάζεται ήδη για την εκλογική μάχη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στις 13 Σεπτεμβρίου θα κατατεθούν τα ψηφοδέλτια.

Από την τοποθέτηση του γραμματέα του ΣΥΝ Δ. Βίτσα στη συνεδρίαση της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ (Σάββατο 5/9):

…Η Πολιτική Γραμματεία ενημερώθηκε και εξέτασε όλες τις προτάσεις. Κάθε μια πρόταση και μάλιστα με αναλυτικό τρόπο. Τι προέκυψε από την Πολιτική Γραμματεία. Εμείς θεωρούμε ότι η αποτελεσματικότερη πρόταση ήταν αυτή που είχαμε κάνει εμείς. Η αποτελεσματικότερη πρόταση.

Από την τοποθέτηση του Δ. Τσακνιά:

…Έρχεστε με μια πρόταση άκαμπτη, τη στιγμή που απ’ τη μεριά της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, καμία συνιστώσα, και κανένας ανένταχτος, δεν δέχτηκε αυτή την πρόταση. Και έρχεστε πάλι, επανέρχεστε, χωρίς κανένα κόμμα ή μία τελεία διαφορά. Αυτό τι εκφράζει; Εκφράζει μια εξουσιαστική αντίληψη πάνω στις άλλες συνιστώσες.

Από την τοποθέτηση του Α. Ρήγου:

…Είχα μια μικρή ελπίδα ότι με βάση την κοινή συνισταμένη των χθεσινών τοποθετήσεων, θα υπήρχε κάτι πιο ευέλικτο σήμερα από την πλευρά του Συνασπισμού. Λυπάμαι αλλά δεν είδα αυτό το πιο ευέλικτο, είδα ακριβώς το αντίθετο.

Από την τοποθέτηση του Μ. Γλέζου:

Τόση ώρα αναρωτιόμουν γιατί γίνεται η σημερινή συνεδρίαση. Δηλ. δεν θα μπορούσε ο ΣΥΝ να μας πει δεν έχουμε αλλάξει γνώμη μπορεί να αλλάξει την απόφασή μας η ΚΠΕ και να κάνουμε τη συνεδρίαση μετά; Για ποιο λόγο την κάνουμε αυτή τη συνεδρίαση, εφόσον δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο μετακίνησης από τη χθεσινή πρόταση κι αφού ενδελεχώς όπως μας λέτε μελετήσατε τις προτάσεις μας; Ειλικρινά αναρωτιέμαι τι χρειαζόταν η σημερινή συνεδρίαση.

…Η απόφαση ότι απορρίπτουμε την πρόταση του ΣΥΝ είναι συνολική, όλων. Από κει και πέρα στο τι θα πρέπει να κάνουμε υπάρχει μια διαφοροποίηση. Αλλά το ότι απορρίπτουμε παμψηφεί τις προτάσεις του ΣΥΝ είναι γεγονός.

… Την ανοχή μας την περάσατε για παραδοχή και αυτό είναι το μεγάλο σας λάθος. Δεν ανεχόμαστε την κατάσταση αυτή και δεν θα την ανεχτούμε από δω και πέρα. Εμείς το λέμε ρητά και κατηγορηματικά –διότι εμείς ως Ενεργοί Πολίτες συνήλθαμε- ότι είμαστε αποφασισμένοι να διατηρήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ και όποιος δεν συμφωνεί με τις δημοκρατικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ακολουθήσει το δικό του δρόμο. Με γεια του, με χαρά του.

Από την τοποθέτηση του Α. Αλαβάνου:

Δεν είναι το θέμα του επικεφαλής και δεν έχουμε κανέναν άξιο για επικεφαλής πια. Κανέναν σχεδόν δεν έχουμε. Γιατί όλοι έχουν φθαρεί. Σύντροφοι το πρόβλημα είναι πώς προσεγγίζουμε τα ζητήματά μας. Κι αν υπάρχει μια αντίρρηση σ’ έναν επικεφαλής είναι γιατί συνδέεται με μια λογική κομματοκρατίας. Συνδέεται με μια λογική τυφλής και απολίτικης επικοινωνιακότητας. Συνδέεται με μια πολιτική η οποία αποδείχτηκε δέσμια δημοσκοπήσεων, συνδέεται με μια πολιτική που την είδαμε στις ευρωεκλογές, η οποία τι είχε; Να πετά συνθήματα μόνο, χωρίς να στέκονται πουθενά. «Τέσσερις ευρωβουλευτές, θα φέρουμε το καλύτερο αποτέλεσμα εμείς η ηγεσία, τρίτος πόλος» ξαφνικά τρεις μέρες πριν τις εκλογές κλπ.

Επίσης τυχαία ή όχι, τις προηγούμενες μέρες υπήρξε ομοβροντία κλήσεων προς το ΠΑΣΟΚ:

Δήλωση Γρηγόρη Ψαριανού την Πέμπτη 3/9:

Αν το ΠΑΣΟΚ δεσμευτεί σε 3 – 4 μεγάλα θέματα με τα οποία συμφωνούμε προγραμματικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να παράσχω εγώ προσωπικά ψήφο ανοχής.

Δήλωση της Άννας Φιλίνη την Παρασκευή 4/9:

Το ΠΑΣΟΚ έχει μιλήσει με γενικό τρόπο για επιθυμία συνεργασιών με την Αριστερά, οφείλει όμως να προβάλει και συγκεκριμένα προγραμματικά ζητήματα για μια τέτοια προοπτική. Αντίστοιχα, όμως, θεωρώ ότι και η Αριστερά πρέπει να συγκεκριμενοποιήσει τα προγραμματικά σημεία που απαιτούνται, προκειμένου να είναι εφικτή μια μίνιμουμ συμφωνία για σύγκλιση ή ακόμα και κυβερνητική συνεργασία.

Τα συμπεράσματα του καθενός ελεύθερα. Η τελευταία πράξη του δράματος θα παιχτεί στην ΚΠΕ του ΣΥΝ και αμέσως μετά στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τα άλλα δείτε την ουσιαστικότερη όλων συνέντευξη του συχνά πυκνά λοιδωρούμενου από την αριστερά των σαλονιών Γ. Πάντζα.

UPDATE (15:00, 6/9/2009)

Νεότερες πληροφορίες μετά την συνάντηση Π.Γ. ΣΥΝ και Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ:

Ο ΣΥΝ προτείνει κατάθεση ψ/δ από όλους τους επικεφαλής των συνιστωσών (πλην Αλαβάνου δηλαδή). Εκλογή επικεφαλής από την Κ.Ο. αμέσως μετά τις εκλογές (δηλαδή όχι από την συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από την κατά πάσα βεβαιότητα ανανεωτική Κ.Ο.). Εύρεση φόρμουλας για πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις του Α. Τσίπρα, αν και θα εκλεγεί με σταυρό. Ψηφοδέλτιο Επικρατείας από ανένταχτες προσωπικότητες.

Το σενάριο αυτό μάλλον είναι η ύστατη απόπειρα του ΣΥΝ να εξασφαλιστεί η κοινοβουλευτική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ, αν και είναι αιτία πολέμου με την Ανανεωτική. Στην πραγματικότητα όμως αφαιρεί κάθε αρμοδιότητα (από την ήδη στερούμενη κάθε αρμοδιότητας) γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και τη μεταφέρει στην λίγο πολύ γνωστή κοινοβουλευτική ομάδα.

Από ότι φαίνεται οι συνιστώσες θα συμφωνήσουν. Άγνωστες προς το παρόν οι προθέσεις Αλαβάνου.

UPDATE (18:00, 6/9/2009):

Η σημερινή πρόταση Τσίπρα είναι επανάληψη του σεναρίου του 2004: Δεν θέλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, είστε γκρουπούσκουλα, κωλόγεροι, με ψυχολογικά προβλήματα και ανύπαρκτοι και μας τα σπάτε, αλλά σας χρειαζόμαστε για να μπούμε στη Βουλή. Οπότε πάρτε και μια πρόταση – απάτη που:

1. Πετάει τον Αλαβάνο εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

2. Βάζει τον Τσίπρα ελέω Πάκη Παυλόπουλου άτυπο προεκλογικό αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ (θα ζητήσει τη διασταλτική ερμηνεία για τον περιορισμό των τηλεοπτικών εμφανίσεων).

3. Βάζει την Ανανεωτική ελέω ΜΜΕ και εκλεγμένων βουλευτών να καθορίσει το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.

4. Αφαιρεί  από τις μέλλουσες διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να ορίσουν το τι θα είναι και πώς θα εκπροσωπείται ο ΣΥΡΙΖΑ.

5. Εξαφανίζει την απαίτηση δέσμευσης όλων των υποψήφιων βουλευτών να υπακούσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για μείζονα ζητήματα (στήριξη ή ανοχή σε κυβέρνηση).

6. Στέλνει την πλουραλιστική εκπροσώπηση εκεί που την έστειλε και το 2004 (στην αγνότητα, την τιμιότητα, τις καλές προθέσεις και την ντομπροσύνη της Κουμουνδούρου).

7. Δεν αναιρεί κανένα από όσα ταλαιπώρησαν τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Δεκέμβρη και έτσι εγγυάται ένα πολύ κακό αποτέλεσμα (επικοινωνιακή πολιτική, αρχηγικά στοιχήματα, στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, θάψιμο αντισυστημικών χαρακτηριστικών).

Πού πήγε η αρμοδιότητα της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίζει; Εκχωρήθηκε στην Πασοκόφιλη μέλλουσα κοινοβουλευτική ομάδα. Πού πήγε η κατακαϋμένη βάση που θα μιλούσε στην επικείμενη σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ;

Τις μπούρδες για τη συλλογική ηγεσία και τους άμυαλους πανηγυρισμούς ορισμένων ότι τάχα υποχώρησε ο ΣΥΝ, θα τις μετρήσουμε από την πρώτη κιόλας βδομάδα. Θα δούμε ποιοι θα βγαίνουν στα κανάλια και θα καθορίζουν το στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ, ποιος θα είναι εκπρόσωπος τύπου, ποιοι θα καθορίσουν το πολιτικό πλαίσιο, ποιος θα βγει ελέω Πάκη επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο για αυτούς που είπαν ναι σε αυτή την πρόταση: Όσα λέγανε στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ τα λέγανε για πλάκα; Τέτοιο δούλεμα ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ θα το φυσάει και δεν θα κρυώνει. Καλύτερα από την αρχή να είχαμε λύση Τσίπρα και τέρμα. Και δεν θα χάναμε τόσο χρόνο, και πιθανά να μπορούσαν να μπουν όροι για να μην πάμε όπως στις ευρωεκλογές.

Υ.Γ. Ο διακριτός ρόλος του Αλαβάνου ποιος θα είναι; Υποψηφιότητα στην Ευρυτανία;

Σχόλια»

1. g_9α - 06/09/2009

Το φαινομενο των τελευταιων ημερών ειναι θλιβερο και δειχνει και τα «ορια» (αν πια υπάρχουν «ορια»…) της ιστορίας αυτής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αργησε να κανει το μεγάλο βημα και τωρα που καταλαβαινει οτι ηταν απαραίτητο ειναι δυσκολο (εως και ακατόρθωτο) να το κάνει.
Οταν επρεπε να συγκροτηθει δεν συγκροτήθηκε και τώρα ειναι πολιτικά όμηρος του αναπάντητου ζητήματος στο εσωτερικό του ΣΥΝ δηλ. του ζητήματος: σχέσεις με τη σοσιαλδημοκρατια – στηριξη ΠΑΣΟΚ.
Ας μην υπάρχουν αμφιβολίες η επόμενη συζήτηση για την αριστερά και την ενότητά της θα αργήσει να γίνει και θα γίνει με διαφορετικά υποκειμενα – συλλογικότητες και περιβάλλον. Η ιστορία έχει «κλεισει» (οχι γιατι δεν θα βρεθεί κάποια «χρυση» ή «μπρουτζινη» τομη…) αλλά γιατί ο κοσμος του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει απο τις παλιές του στρατεύσεις και ειναι υποψιασμένος, δυσπιστος… και κυρίως δεν θελει να γινει ΠΑΣΟΚ μεσω ΣΥΝ… Αν θελει να γινει ΠΑΣΟΚ (αργά η γρήγορα , έμμεσα ή άμεσα, σιωπηλώς ή με δήλωση…) υπάρχουν αλλα μέσα, τρόποι και μηχανισμοι.
ΕΣΤΩ και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να σπάσει τους δεσμους και τις δεσμεύσεις, τις παλιές αγάπες, τα νέα φλερτ με τη σοσιαλδημοκρατία. Ο δρόμος (έστω κι αν τώρα πλέον δεν έχει λουλουδια-ουτε βεβαια ειχε ποτε- αλλά σίγουρα έχει αγκάθια…).
Το σενάριο της «πλαστής» ενότητας και η θεωρία να τα βρούμε θα έχει στην καλύτερη περίπτωση 5-6 βουλευτές bonus στο ΠΑΣΟΚ (που θα συναισθανθούν το «βαρος», την ανάγκη η χώρα να κυβερνηθεί, τα ελάχιστα (μηδενικού περιεχομένου και σημασίας) «κοινά» σημεία με το ΠΑΣΟΚ).
Δυστυχώς συντροφοι αργήσαμε…
Απο την αλλη επειδή ειμαστε και λιγο βιτσιοζοι με την αριστερά… τι είχαμε τι χάσαμε… ας χαμογελάσουμε, ας πάρουμε τα «υπογλώσσια» μας, ας καταπιούμε το θυμό την πίκρα ή την αγανάκτηση… και ας κάνουμε το βήμα. Έτσι βρε παιδί μου για να αποδείξουμε ότι δεν… βυζαίνουμε τα δάκτυλά μας…
Με πιο απλά λογια… ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΑΘΟΔΟΣ και ουτε ψηφος κατά συνείδηση, ούτε μισόλογα, ούτε τιποτα. Οχι γιατι θα επιτύχουμε ¨μεγα θριαμβο» αλλά γιατί υπάρχει ενας κοσμος που λεει «ελεος…» με την ΠΑΣΟΚάρα…
Ενας συνασπιμένος / συριζαίος (και οσο κι αν δεν έχουμε φωνη… γιατι ο σ. Αλέκος δεν έκανε εγκαιρα το βήμα… γιατι δεν ειμαστε «ρευμα»… γιατί είμαστε και λιγο «χαλαροί»… ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ… και ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ … και ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ… και κυρίως τα παίρνουμε στο κρανίο με κάθε εκδοχή με κάθε σχέση με τη σοσιαλδημοκρατία της ΠΑΣΟΚάρας).
Συγνώμη… για τη φλυαρία και αν κρινετε οτι ειμαι εκτος κλίματος, εκτος «γραμμης» ελευθερα ο διαχειρστής να με «κοψει».

Υστερόγραφο: στο κάτω κάτω ο επόμενος «Δεκέμβρης» ειναι πολύ πιο κοντα ημερολογιακά και επί του περιεχομένου. Αρκεί τότε να είμαστε έτοιμοι όχι για να φωνάξουμε και να ξεσπάσουμε, όχι για να ανεχθούμε τις γνωστές παρακρατικές πρακτικές των «παιδιών» αλλα να ηγεμονεύσουμε ΠΟΛΙΤΙΚΑ στο κίνημα αυτό. Κι αν δεν ηγεμονεύσουμε πολιτικά να βάλουμε -επιτέλους- ένα στίγμα, μια υπογραφή, έστω έναν «αστερίσκο», μια παρακαταθήκη επί του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ.

2. SYRIZA BLUES - 06/09/2009

Αν θέλουμε να σκεφτόμαστε με όρους πραγματικού κόσμου θα πρέπει να αποδεχτούμε τα όρια που βάζει η σκληρή πραγματικότητα, θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι παρθενογενέσεις δεν ανήκουν στη σφαίρα της πραγματικής πολιτικής.
Θα πρέπει να δεχτούμε ότι η συγκρότηση ενός φερέγγυου μαζικού φορέα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είτε αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ των ονείρων μας είτε ένας καινούριος φορέας, μπορεί να γίνει μόνο με τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις που μπόρεσαν μέσα από τεθλασμένες διαδρομές να φτάσουν στη συγκρότηση του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ και ίσως κάποιες άλλες (από το χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για να μην παρεξηγούμαστε) με τις οποίες έχουμε κοινή πολιτική αισθητική και αντικειμενικές συγγένειες. Κόμματα, φορείς, ομάδες, οργανώσεις, μεμονωμένα ανένταχτα πρόσωπα που ήδη ξέρουμε που είτε συνδέθηκαν είτε όχι με την μέχρι τώρα πορεία του είναι τα υλικά με τα οποία μπορούμε να συνθέσουμε τον επιθυμητό και συγχρόνως εφικτό μαζικό φορέα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στη χώρα μας. Σ’ αυτό το ασαφές και χωρίς πολλές εγγυήσεις σχέδιο δεν έχουν θέση όσοι πολέμησαν το ΣΥΡΙΖΑ άλλοι ανοιχτά και άλλοι συγκαλυμμένα, όσοι χαρακτηρίζουν το ριζοσπαστισμό αριστερισμό, όσοι από τη μεταπολίτευση έκαναν σημαία τους τον κυβερνητισμό (άλλοτε ως “αριστερό” εκσυγχρονισμό και άλλοτε ως “αριστερό” μεταρρυθμισμό). Δεν έχουν θέση στο ΣΥΡΙΖΑ οι εκφραστές των πολιτικών του εθνικού ακροατηρίου. Αν παρ’ όλα αυτά δεν έγινα κατανοητός… δεν έχουν θέση στο ΣΥΡΙΖΑ η ηγεσία και τα στελέχη της “ανανεωτικής” πτέρυγας.
Οι υπόλοιποι (πλειοψηφία του ΣΥΝ, άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ανένταχτοι) σαφώς δεν αποτελούμε ένα τάγμα αγγέλων απαλλαγμένων από υστεροβουλίες, με άμεμπτο παρελθόν και λαμπερό μέλλον. Όμως το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και μια θεμιτή δόση πολιτικού ρεαλισμού επιβάλλουν να τα βρούμε μεταξύ μας, να εξετάσουμε με κατανόηση την πρόταση του Τσίπρα και να καταλήξουμε σε μια απόφαση που δεν θα τσαλακώνει κανένα.

3. giannis - 08/09/2009

Ας το παραδεχτούμε μήπως και λυτρωθούμε

Συντροφοι ας το παραδεχτούμε: οι τελευταίες εξελίξεις (από την Κυριακή ως σήμερα πρωι της Τρίτης) δείχνουν ότι η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ πτέρυγα του ΣΥΝ αν και μειοψηφία επέτυχε μία σημαντική πολιτική νίκη! Οι εξελίξεις από κάθε άποψη την βγάζουν κερδισμένη. Ο λόγος είναι απλός: ηταν η μονη πλευρά που είχε εδώ και καιρό μία ξεκάθαρη πολιτική άποψη (συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ), είχε την αμέριστη στήριξη των ΜΜΕ και επί της ουσίας δεν μπηκε στο «παζάρι» των τελευταίων ημερών.
Ελπίζοντας ότι ο ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) θα πιάσει το όριο του 3% ελπίζει ότι τα στελέχη της (που έτσι κι αλλιώς γυρνούν στα κανάλια και προβάλλονται διαρκώς) θα εκλεγούν και σε μία νεα κοινοβουλευτική ομάδα θα έχει κάτι περισσότερο από το 50% που έχει σήμερα (στην τελευταία βουλή). Έτσι την επόμενη μέρα με κάποιο πρόσχημα (αν χρειάζονται προσχήματα σ’ αυτά) θα πάει στο ΠΑΣΟΚ.
Αν πάλι δεν πιάσει το 3% θα βγει και θα πει (πειστικά;) ότι φταίνε όλοι οι άλλοι που έκαναν το «μαγαζί» να μοιάζει με «τσιρκο» και θα πιέσει για μεγαλύτερη δεξιά μετατόπιση (και φυσικά προσχώρηση στο ΠΑΣΟΚ).
Ποιος χάνει από ολα αυτα; Κατ αρχήν στο εσωτερικό του ΣΥΝ, χάνει το Αριστερό Ρεύμα. Χάνει επί της ουσίας (πολιτικά και οργανωτικα) χάνει και στα «σημεια». Το Αρ. Ρεύμα την Κυριακή το βράδυ περίπου παραίτησε τον Πρόεδρο που εκείνο εξέλεξε. Ο σ. Αλέξης Τσ. από Πρόεδρος έγινε ένα ακόμη μέλος μίας συλλογικής ηγεσίας που δεν τη συνέχει πολιτικά τίποτα. Φυσικά το Αρ. Ρεύμα έχει και την ευθύνη όταν κατά το παρελθόν εξέλεξε το σ. Αλ. Τσ. στην ηγεσία με όρους ΜΜΕ δηλ. υποταγή του πολιτικού σ’ αυτο που «πουλα» στα ΜΜΕ, υποταγή της πολιτικής σε όρους «νέου» και «ωραίου». Ξέχασε(;) η δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί (και μάλιστα οι αριστεροι) δεν είναι απλά ενας «αρχηγός», δεν είναι μία αριστερή εκδοχή του «καταλληλότερου». Δεν είναι δηλαδή απλά μια «βιτρίνα».
Το Αρ. Ρεύμα επεχείρησε (γιατί άραγε;) να κρατήσει ενα κεντρίστικο ρόλο στην κρίση στο ΣΥΝ (και ΣΥΡΙΖΑ) στην κρίση δηλαδή μ αφορμή τη σχέση μας με τη σοσιαλδημοκρατία στην ελληνική της εκδοχή (το ΠΑΣΟΚ). Αν και φαίνεται να εκτιμά (το Αρ. Ρεύμα) ότι το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν κοινωνικοί αγώνες, κρίση, εντάσεις κ.λπ. αμφιταλαντεύτηκε μεταξύ της αντίληψης ΣΥΡΙΖΑ και της αντίληψης Ανανεωτικών ΣΥΝ. Το ΣΥΡΙΖΑ τον έβρισκε πολύ «αριστερίστικο», τους Ανανεωτικούς αρκετά «δεξιους». Έτσι προσπαθώντας να ισορροπήσει απλά έχασε. Το Αρ. Ρεύμα απλά δεν είχε αποφασίσει , δεν είχε γραμμή επί της ουσίας για το πολιτικό ζητούμενο της περιόδου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την αλλη κατάλαβε ότι είχε αργήσει σ’ αυτό που έπρεπε να είχε κάνει: ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ. Ο σ. Αλέκος Αλ. άργησε να ζητήσει , να προτείνει, να επιβάλει (πολιτικά το μπορούσε κάποια προηγούμενη περίοδο) τη συγκρότηση αυτή. Όταν κατάλαβε τα πολιτικά αδιέξοδα στο ΣΥΝ και ζήτησε «κοκκινες κάρτες» ήταν πολιτικά αργά… Από την άποψη αυτή έχει (με πολλά ελαφρυντικά) σοβαρές πολιτικές ευθύνες.
Αν θέλουμε να δουμε ρεαλιστικά τα πράγματα μιλάμε για μία αμφίβολη πολιτικα και οργανωτικά συγκόλληση μέχρι τις εκλογές τριών διαφορετικών αντιλήψεων. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές το σενάριο εξυπηρετεί ΜΟΝΟ τους Ανανεωτές. Στην πραγματικότητα υπάρχει όχι μία διάσπαση αλλά μία τριχοτόμηση στο χώρο αυτό.
Η απόφαση του σ. Αλέκου Αλ. να μην συμμετέχει στις εκλογές μπορεί να έχει δύο ερμηνείες. Μία απλή και ανθρώπινη: «τον σκάσανε», απηύδησε και είπε «δεν πάει άλλο». Μια πιο πολιτική ερμηνεία ότι επιχειρεί να βάλει μία παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα όποτε κι αν προκύψει, με όποιους συσχετισμούς κ.λπ. Αν προκειται περί αυτού είναι ελπιδοφόρο, αφού φαίνεται να υπάρχει ενα έστω πρωτόλειο σχέδιο για την «επομενη μέρα».
Κλείνοντας τη μικρή αυτή παρέμβαση ας κρατήσουμε στο μυαλό μας κάτι περισσότερο ενδιαφέρον και σοβαρό: ότι το εγχείρημα για την ενότητα της αριστεράς υπέστη μία σοβαρή πολιτική ήττα που φυσικά θα φέρει και οργανωτικά αποτελέσματα: αποστρατεύσεις, δυσπιστία, απογοήτευση, μοναχικές πορείες κ.λπ. Απομένει για όλους εμάς που δεν θέλουμε ούτε να φλερτάρουμε με τη σοσιαλδημοκρατία, ούτε να πάμε σώγαμπροι στο ΠΑΣΟΚ, ούτε να κυβερνήσουμε «ολίγον» να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Ας μην φανεί υπερβολή αλλά μια ενδεχόμενη εκλογική αποτυχία ίσως να βγει σε καλό στη συνέχεια. Ας ετοιμαστούμε για τη συνέχεια λοιπόν


Σχολιάστε