Το μετέωρο βήμα του μετώπου

Το μετέωρο βήμα

Όπως κάθε καλός προβοκάτορας που σέβεται τον εαυτό του, το παρόν ιστολόγιο επιθυμούσε διακαώς ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ακόμη κι αν δεν έφερνε τα πάνω κάτω στην κοινωνία, να έφερνε τουλάχιστον ένα ταράκουλο στην αριστερά. Οι ευγενείς μου προσδοκίες δυστυχώς δεν υλοποιήθηκαν, τα αποτελέσματα δεν απελευθέρωσαν αναταράξεις, σεισμικές δονήσεις και τεκτονικές αλλαγές. Πέραν του γνωστού ρήγματος που παρέμεινε ευτελής γράνα, πνιγμένη μάλιστα στα βάτα, ξώκειλε και η απόπειρα του Μετώπου στις ξέρες της απαξίωσης του Σύριζα.

Δεν γνωρίζω πόσοι από τους εναπομείναντες αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου, πέραν του εξαδέλφου Φώντα, επιχείρησαν να μιλήσουν θετικά για την Ελεύθερη Αττική και δεν εισέπραξαν ένα μεγαλειώδες «τα κάνατε σκατά». Ανεξαρτήτως της ευθύνης που έχει ο καθείς στο σκάτωμα και το ξεσκάτωμα, η απόδοση της ευθύνης λειτούργησε συντριπτικά.

Στην αρχή είχα εκπλαγεί με τον δεύτερο γύρο, το ταξίδι στα Κύθηρα, το κλείδωμα της τρόικας έξω από την Περιφέρεια. Αλλά λέω στον εαυτό μου, μην είσαι κλασομπανιέρας, κάτι θα ξέρουν οι σύντροφοι και βάζουν μεγάλους στόχους. Μετά αγριεύτηκα με το «θα πάμε φυλακή για να βρουν οι νέοι δουλειά». Λίαν ευστόχως μου απάντησε η γειτόνισσά μου «να πάτε ρε παιδιά, γιατί να μην πάτε, επιτέλους σε αυτή τη χώρα κάποιος πρέπει να πάει φυλακή». Άντε να της εξηγήσεις ότι δεν εννοεί αυτό ο Αλέκος.

Τελικά όμως το είδα από δω, το είδα από κει, το αποτέλεσμα της Ελεύθερης Αττικής μου φαίνεται μάλλον φυσιολογικό. Τέτοιο πόλεμο και απαξίωση είχαμε να δούμε από τις αλησμόνητες μέρες της Αυριανής όταν πολεμούσε την Μιμή. Το ρεύμα της ανυποληψίας για την αριστερά, ειδικά για τον Σύριζα, και ειδικότερα για τον Αλέκο, παρέσυρε το ευγενές εγχείρημα της Ελεύθερης Αττικής. Έπνιξε και την προβοκατόρικη προσδοκία μου να γίνει της τρελής και να ξεσαλώσει κάθε πικραμένος. Τώρα κανένας δεν ξεσαλώνει. Ανία και βαρεμάρα στην αριστερά.

Οι μετεκλογικές ειδήσεις από το Μέτωπο έχουν στερέψει. Πρέπει να έχει πέσει βαθιά περισυλλογή και δεν έχω νέα. Ερμηνεύοντας παρόλα αυτά ελάχιστες ανακοινώσεις, όπως και ελάχιστες διαρροές, έχω να κάνω τις εξής επισημάνσεις:

Μια μερίδα συντρόφων με προεξάρχοντα έναν συμπαθέστατο σύντροφο, θεωρεί ότι δεν έγινε και τίποτα, συνεχίζουμε και «θα συγκροτήσουμε το υποκείμενο». Επειδή ο εν λόγω σύντροφος μιλά παραστατικά, μεγαλοπρεπώς και γουρλώνει και τα μάτια, δεν τολμώ να διαφωνήσω.

Μια άλλη μερίδα βλέπει το εγχείρημα της Ελεύθερης Αττικής ως νεανική τρέλα και είναι έτοιμη να δώσει τη μάχη της «επιστροφής στον Σύριζα». Άλλωστε ήδη έβλεπαν το Μέτωπο ως «αριστερή πτέρυγα του Σύριζα». Ταυτίζονται με ανένταχτους συντρόφους που προσδοκούσαν μεγάλες αλλαγές και ρήξεις στον Συνασπισμό, δεν τις είδαν (το ουίσκυ δεν έχει ακόμα ωριμάσει), και μάλλον θέλουν να κάτσουν φρόνιμα.

Μια άλλη μερίδα βλέπει ότι οι καιροί δεν ευνοούν άλματα, αλλά ελιγμούς, καθότι το βήμα εξόδου αποδοκιμάστηκε. Χρεώνουν στο εγχείρημα μια κάποια μεγαλοστομία: «είναι άλλο πράγμα να λες πως θέλεις να ρίξεις ένα σπόρο στο χωράφι της Αριστεράς και ευρύτερα και άλλο να εκφωνείς την αλλαγή της Αττικής με στόχο την αλλαγή της Ελλάδας». Δεν βλέπουν θετικά την επιστροφή στον Σύριζα, αλλά δεν βλέπουν θετικά και την αυτόνομη καταγραφή του Μετώπου, καθώς το πείραμα απέτυχε.

Μια άλλη μερίδα επιμένει ότι το εγχείρημα απέτυχε διότι δεν είχε εκλεγμένη ηγεσία. Και στο μέλλον δεν έχει σημασία αν το Μέτωπο γυρίσει στον Σύριζα, αν βγει από τον Σύριζα, αν μπει στην Ανταρσύα, αν αρραβωνιαστεί με την Ανταρσύα, αν απέχει από την κεντρική σκηνή, αρκεί να διαθέτει εκλεγμένο συντονιστικό. Το προς τα πού θα πάνε και τι θα κάνουνε όσοι εκλεγούν στο συντονιστικό θα το δούνε μετά. Η πολιτική γραμμή είναι το «πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι ο Αλέκος». Τα άλλα είναι πολυτέλειες.

Τέλος μια μικρή αλλά απελπισμένη ομάδα συντρόφων απηύδησε με το ουίσκυ που δεν λέει να ωριμάσει, αποφάσισε ότι ο ΣΥΝ έχει τελειώσει και δεν έχει κανέναν νόημα ούτε η αναμονή, ούτε η συμπόρευση, ούτε ο Σύριζα. Κάποιοι βλέπουν θετικά την συνεγασία με την Ανταρσύα, μόνο που φοβάμαι πως ίσως απογοητευτούν στο πρώτο ραντεβού.

Και μένει ως ερώτημα το τι θα πει και τι θα κάνει ο Αλέκος.

Το σίγουρο είναι ότι πλέον όλοι οι παραπάνω ακούνε Αριστερό Ρεύμα και εξεγείρονται. Δεν τους φταίει φυσικά κανείς. Ποιος περίμενε αστραπιαίες, έξυπνες, φιλόδοξες, αποφασιστικές και γρήγορες κινήσεις από τον Παναγιώτη και το -ο Θεός να το κάνει- επιτελείο του;

Το Ρεύμα βγήκε κερδισμένο από τις δεξιόστροφες επιλογές Τσίπρα αλλά και από το κακό αποτέλεσμα Αλαβάνου. Το αμείλικτο ερώτημα ωστόσο δεν είναι αν ο Πριμικήρης δικαιώθηκε και γράφει εκκλήσεις σαν να είναι ο Νέστορας της ενότητας της αριστεράς, αλλά αν υπήρχε ή έστω υπάρχει κάποιο σχέδιο.

Έμαθα ότι το Ρεύμα μετεκλογικά βγήκε από τον λήθαργο στον οποίο είχε περιπέσει και οργανώνει σωρεία επαφών με σκοπό να παραμείνουν όλοι στον Σύριζα και να οργανωθεί η αντίσταση στην κεντροαριστερή στροφή της ηγεσίας.

Εδώ ταιριάζει το παλιό καλό ρητό: Μην φας, έχει γλαρόσουπα.

Υ.Γ. Προσεχώς θα απασχοληθούμε με το εμπρηστικό ζήτημα: Μπορεί το Μέτωπο να συμπράξει με την Ανταρσύα;