jump to navigation

Τασκένδη κάνατε ρε τα Εξάρχεια; 23/06/2009

Posted by the left and the crisis in Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Tags:
trackback

(Ελαφρολαϊκόν αφήγημα με σκοπό την εκτόνωση μιας βδομάδας φουλ οφ τενσιον).

Η χθεσινοβραδινή αντισυγκέντρωση των Ζαχαριαδικών στα Εξάρχεια με σκοπό να προγκίξουν τους Παρτσαλιδικούς, απειλώντας με έφοδο στα κομματικά γραφεία της Βαλτετσίου, τελικά έληξε με προσωρινή παραμονή του Ζαχαριάδη στην ηγεσία. Αυτή την κρίσιμη ώρα ο λαοπρόβλητος ηγέτης γράφει Γράμμα (πάντα με κεφαλαίο Γ τα γράμματα του αρχηγού) όπου με πλέρια συνειδητοποίηση αναλαμβάνει πραχτικά «την πρώτη ευθύνη για όσα διαδραματίστηκαν  από τον Σεπτέμβρη 2007 μέχρι τον Ιούνη του 2009 και οδήγησαν στην ήττα μας στις Ευρωεκλογές».

Οι επανειλημμένες εκκλήσεις του κόκκινου ραδιοσταθμού «Φωνή της Αλήθειας» για να μην συμμετάσχει ο λαός του κόμματος στην αντισυγκέντρωση των ζαχαριαδικών, είχαν προσωρινή επιτυχία. Συνενώθηκαν με τις προτροπές της Παρτσαλιδικής ηγεσίας προς την κομματική βάση. Η ομάδα Παρτσαλίδη σάρωσε τις κομματικές οργανώσεις κι έριξε στις μάζες το πετυχημένο και πρωτότυπο σύνθημα «διαλύουν το κόμμα – μην τους αφήσετε να διαλύσουν το κόμμα – βοηθήστε γιατί θα διαλύσουν το κόμμα – ωχ αμάν αμάν», έχοντας τελικά ελάχιστες απώλειες προς την κλακαδόρικη ζαχαριαδική κλίκα. Οι κομματικές αχτίδες από όλη την προσφυγούπολη της Τασκένδης (και τις 17 Πολιτείες παρακαλώ), δεν πήραν τελικά το τραμ για να κατέβουν στα γραφεία της Κ.Ο.

Παρόλα αυτά οι Παρτσαλιδικοί δεν επικράτησαν ολοκληρωτικά. Ο αρχηγός, ο σ. Νικόλας Ζαχαριάδης, πήρε πίσω την υποβολή παραίτησης και αφού δήλωσε ότι «Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική», συμπλήρωσε: «Η παλιγγενεσία αυτή θα πραγματοποιηθεί απ’ τα κάτω κι απ’ τα πάνω, μέσα στη φωτιά και τις καινούριες δοκιμασίες που περνά ο λαός μας και το κόμμα μας κάτω από το σιδερένιο τακούνι της σακαράκικης χούντας των μεγαλοεκδοτών».

Νωρίτερα χθες το μεσημέρι η Παρτσαλιδική ηγεσία διαχωρίστηκε από τα ολέθρια λάθη της ηγεσίας Ζαχαριάδη και αφού εχτίμησε σωστά τα πλαίσια της αποσταλινοποίησης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, καθόρισε στέρεα την δυνατότητα αντικατάστασης της σταλινικής ηγεσίας Ζαχαριάδη στην ΚΟΤ (Κομματική Οργάνωση Τασκένδης – για τους άσχετους). Η κομματική επιτροπή άλλωστε, μετά την αναχώρηση Ζαχαριάδη από τα στενά κομματικά αξιώματα, πέρσι τον χειμώνα, έχτισε ολόπλευρα μια «αντι-ηγετική» πλειοψηφία, που αγκάλιασε όλο το κόμμα, από τον δογματικό Κολιγιάννη, μέχρι τον ανανεωτικό Δημητρίου.

Οι ζαχαριαδικοί οπαδοί, το απόγευμα της 22ας του Ιούνη, με επικεφαλής τον φανατικό γκρουπουσκουλιάρη Βλαντά και καμιά τριανταριά δυναμικούς οπαδούς του Ζαχαριάδη, επιχείρησαν να καταλάβουν τα κομματικά γραφεία. Νωρίτερα το μεσημέρι η παρτσαλιδική ομάδα είχε κάνει ολόκληρη συνεδρίαση της Πολιτικής της Γραμματείας για να δει αν θα έρθει στα κομματικά γραφεία ή αν θα απέχει λόγω της σχεδιαζόμενης αιματηρής προβοκάτσιας – πογκρόμ των ζαχαριαδικών με φαλτσέτες και κονσερβοκούτια, η οποία προβοκάτσια όπως σημείωσαν «δεν μας βοηθάει, δεν ταιριάζει στην κουλτούρα του χώρου»… Ο ραδιοσταθμός «Φωνή της Αλήθειας» είχε ήδη προβλέψει ότι το αίμα που θα χύσουν τα ύποπτα ζαχαριαδικά στοιχεία θα φτάσει να πλημμυρίσει μέχρι και την ταβέρνα του Κάβουρα.

Ο Ζαχαριάδης εκείνη την ώρα παραθέριζε στην ντάτσα του. Όμως καμιά 500αριά αντιζαχαριαδικά στελέχη (φραξιονιστές του Υψηλάντη που κρατάει το φλάμπουρο της κομμουνιστικής ανανέωσης) απείλησαν να έρθουν για περιφρούρηση. Επειδή ο ραδιοσταθμός έχει περάσει ήδη στα χέρια των αντιζαχαριαδικών, ο Ζαχαριάδης κάλεσε τους οπαδούς του με αποστολή sms και εμπρηστικά σχόλια σε blog. Τελικά η σύγκρουση ματαιώθηκε μετά την αποκάλυψη ότι ο αρχηγός έπαιξε μια ακόμη καλή παρτίδα πόκας με την αντιζαχαριαδική ομάδα, γεμάτη από πάσο, τα βλέπω, μπλόφες και αιφνιδιασμούς. Πάντως το πόκερ δεν κατέληξε στο γνωστό, παλιό, καλό παιχνίδι «πάρτα όλα», ούτε για την ηγεσία Ζαχαριάδη, ούτε για την ηγεσία Παρτσαλίδη.

Στο περιθώριο της δραματικής αντισυγκέντρωσης των κλακαδόρων τραμπούκων του σταλινίσκου Ζαχαριάδη ενάντια στην αντιηγετική φραξιονιστική κλίκα των Δημητρίου, Υψηλάντη, Παρτσαλίδη και ΣΙΑ, παραθέτουμε ορισμένες διαψεύσεις και ορισμένες προβλέψεις για το μέλλον:

Διάψευση 1η: Η πληροφορία ότι ο φανατικός αντιζαχαριαδικός δημοσιογράφος και ομορφάντρας του ραδιοσταθμού «Φωνή της Αλήθειας», Ανδρέας Π., με το που έμαθε την παραμονή Ζαχαριάδη, πήδηξε από την ταράτσα της Βαλτετσίου, διότι είχε δηλώσει 2.397 φορές εντός τριημέρου ότι η αποπομπή Ζαχαριάδη ήταν «αναπόφευκτη», τελικώς ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Διάψευση 2η: Ο βομβαρδισμός ανακοινώσεων από αντιζαχαριαδικές τάσεις, συνιστώσες, κόμματα, πολιτικές γραμματείες, νεολαίες και ΣΙΑ, που έχει και τον ίδιο αριθμό σημείων (τρία), αλλά και τα ίδια επιχειρήματα σε κάθε σημείο, ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ την ύπαρξη συντονισμού. Είναι σύμπτωσις.

Διάψευση 3η: Η μεσόκοπη κυρία που με την έξοδο του συντρόφου Νικόλα Ζαχαριάδη από τα κομματικά γραφεία της Κ.Ο. Τασκένδης, πήρε την ντουντούκα και φώναξε στεντορεία τη φωνή «κράτα γερά για την αριστερά», ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η σ. Ρούλα Κουκούλου.

Διάψευση 4η: Το φύλλο νεομαοϊκής εφημερίδας με ολόσωμη φωτογραφία του Ν.Ζαχαριάδη στο μπαλκόνι της Βαλτετσίου και από κάτω λεζάντα του Σκλάβαινα με τίτλο «αυτός μας οδηγεί», τελικώς ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΔΟΘΕΙ. Θα υπογραμμίσει όμως ότι «η ανάκληση της παραίτησης του σ. Ζαχαριάδη είναι αυτή τη στιγμή μονόδρομος».

Διάψευση 5η: Η πληροφορία ότι ο σ.Μπαρτζιώτας ξεκίνησε ως ζαχαριαδικότερος του Ζαχαριάδη, αλλά προκειμένου να κατοχυρώσει την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο της ΕΔΑ μέχρι το 2019, κατέληξε να «ψαλμουδίζει Παρτσαλιδικά» και να καταγγέλλει τον ύποπτο και πραχτόρικο ρόλο του Ζαχαριάδη, επίσης ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Διάψευση 6η: Η πληροφορία ότι ο (καταγγελθείς από τον αρχηγό το 1948 ως τροτσκιστής) Βαφειάδης ζήτησε γενναία οικονομική ενίσχυση της δουλειάς στην προσφυγιά ώστε να μπορέσει να περάσει με το μέρος των Παρτσαλιδικών, επίσης ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΡΙΒΗΣ.

Διάψευση 7η: Η πληροφορία ότι ο σ. Βλαντάς πρότεινε την μετονομασία του κόμματος σε ΣΥνάντηση ΡΙγμένων ΖΑχαριαδικών (αρκτικόλεξο ΣΥΡΙΖΑ – άκου λέξη για κόμμα), κι αυτή ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Διάψευση 8η: Ο γνωστός σ. Γούσιας (ή Βοντίτσιος), φανατικός ζαχαριαδοφρουρός και προγραμματοπαραγωγός, ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΑΝΕΚΔΩΣΕΙ το γνωστό μπεστ σέλερ «η πάλη ενάντια στις τροτσκιστικές παραφυάδες».

Και τώρα οι προβλέψεις:

Πρόβλεψη 1η: Αν και ο μεγάλος αρχηγός στηρίχτηκε από τους μαρξιστολενινιστές, οσονούπω θα γράψει κι άλλο Γράμμα (είπαμε ήδη ότι όλα τα γράμματα του αρχηγού είναι με κεφαλαίο Γ), προς την Μαρξιστική Λενινιστική Οργάνωση των πολιτικών προσφύγων της Τασκένδης, με σκέψεις και προτάσεις για μια κουκουέδικη γραμμή στην Ελλάδα. Εκεί θα υποστηρίξει ότι «Ο Μάο Τσε Τουνγκ με τη θεωρία του δεν έδωσε και δεν δίνει μαρξιστική – λενινιστική απάντηση στα προβλήματα της εποχής μας, γιατί ξεκινά και εκφράζεται σε μικροαστική, μεγαλοκινέζικη βάση». Και αφού τους κουφάνει, θα καταλήξει: «Μέσα στις γραμμές του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος ο μαοτσετουγκισμός είχε και έχει αποσυνθετική επιρροή». Το γράμμα αυτό θα γκρεμοτσακίσει τις προσδοκίες των μαρξιστών – λενινιστών – μαοϊστών και θα ταλανίσει το μαρξιστικό λενινιστικό κίνημα της Ελλάδας και της πολιτικής προσφυγιάς για τις επόμενες τρεις δεκαετίες.

Πρόβλεψη 2η: Ο μεγάλος αρχηγός όντως στηρίχτηκε στην αντισυγκέντρωση που κάλεσαν οι οπαδοί του με την ονομασία «Ένωση Οπαδών Ζαχαριάδη – ΕΟΖ». Θα χρησιμοποιήσει την ΕΟΖ και στην επόμενη αντιπαράθεση με την πραχτόρικη και χρεοκοπημένη κλίκα Γκρόζου – Ζωγράφου και ΣΙΑ, για να την πουλήσει τελικά και να την καταγγείλει κι αυτή αργότερα ως προβοκατόρικο κατασκεύασμα της κλίκας Κολιγιάννη – Φλωράκη και ΣΙΑ.

Πρόβλεψη 3η: Το πρωτοπαλίκαρο του αρχηγού, ο ζαχαριαδικός-σταλινικός σ. Βλαντάς, πρωτοστάτης της εμπρηστικής αντισυγκέντρωσης, που έχει ρητό του «ο Νίκος είναι το Κόμμα και το Κόμμα είναι ο Νίκος», θα στείλει λίαν συντόμως εγκύκλιο σε όλες τις κομματικές οργανώσεις ώστε να βαφτιστούν τα χιλιάδες νεογέννητα ελληνόπουλα της Τασκένδης με το μικρό όνομα του αρχηγού.

Πρόβλεψη 4η: Οι Παρτσαλιδικοί θα πάρουν τελικά την πλειοψηφία στο κόμμα με τη στήριξη της Διεθνούς Επιτροπής από τα Αδελφά Κόμματα (με επικεφαλής τον ρουμάνο Γκεόργκε Γκεοργκίου Ντεζ, πρόεδρο της Διεθνούς Επιτροπής –μετέπειτα πολιτικό πατέρα του συντρόφου Τσαουσέσκου, γνωστό για τις σχέσεις του κατά τη δεκαετία του ‘70 με την ανανεωτική αριστερά). Το πάρσιμο της πλειοψηφίας θα γίνει με προσεταιρισμό, εκφοβισμό, εξαγορά, εκλογικά ταξίματα και πίεση των υπολοίπων ηγετικών στελεχών που παλαντζάρουν ανάμεσα στον ζαχαριαδικό σταλινισμό και τον αντιζαχαριαδικό χρουτσωφισμό – μπρεζνιεφισμό. Και πάνω από όλα, αυτό το πάρσιμο θα γίνει με την προλεταριακή – διεθνιστική γραμμή «δημοκρατία των μελών», δηλαδή με προσφυγή στην κομματική βάση που ελέγχεται πλέον πλέρια από την Παρτσαλιδική ηγεσία.  

Πρόβλεψη 5η: Ο ατάραχος και πράος κομμουνιστής ηγέτης ρεύματος, ο σ. Γκρόζος (ο επονομαζόμενος και γκρίζος) απευθυνόμενος στον Ζαχαριάδη τρία χρόνια μετά (στην 7η ολομέλεια) θα του πει: «Εσύ μας επέβαλες τον νεαρό Παρτσαλίδη στην καθοδήγηση. Μετά, γιατί σκατά μπήκε ο διάολος μέσα σου και ήθελες να τον καθαρίσεις;», προκαλώντας την δίκαιη οργή και αγανάκτηση της κουκουέδικης βάσης, τελειώνοντας πολιτικά τον Νίκο Ζαχαριάδη, που θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του εξόριστος στο Σοργκούτ της Τήνου.

Σχόλια»

1. plagal - 23/06/2009
2. ανώνυμος - 23/06/2009

Καλά, τα σπάει.
Ακόμα γελάω…

3. απορία - 23/06/2009

Αυτό με τον δημοσιογράφο πετυχημένο. Λύσσαξε το άτομο να περάσει τη γραμμή της ανανεωτικής. Το έλεγε με 30 διαφορετικές διατυπώσεις για κανα μισάωρο το πόσο σίγουρη είναι η παραίτηση Αλαβάνου.
Καταλαβαίνω ότι ο Ζαχαριάδης είναι ο Αλαβάνος, ο Γκρόζος είναι ο Χουντής, ο Παρτσαλίδης είναι ο Τσίπρας, ο Μπαρτζιώτας ο Μπανιάς, ο Βλαντάς είναι ο Ρούντι. Οι άλλοι όμως ποιοι είναι;

4. ΕΧΕΙΣ ΧΙΟΥΜΟΡ ΝΟΜΙΖΕΙΣ; - 23/06/2009

ΕΙΣΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΚΟΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕ ΥΠΟΥΛΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΧΟΝΤΡΑΔΕΣ.

5. p.r. - 23/06/2009

E! διακρίνω χιούμορ απελπισίας! Κράτα μπόσικα μέχρι να δεις το τέλος της ταινίας!

6. 7η Πολιτεία - 23/06/2009

απαιχτότατο…!!!

7. upnorth - 23/06/2009

Δεν ανήκω στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν με απασχολεί ούτε στο ελάχιστο το τσίρκο που παίζεται εκεί, αλλά ο συγγραφέας του κειμένου δεν έχει απλά χιούμορ, είναι εξαιρετικά ευφυής. Συγχαρητήρια!

8. Σταύρος - 23/06/2009

Ούτε προβοκάτσια, ούτε χιούμορ απελπισίας.

Τι θα προτιμούσαμε, μια «ακριβή» περιγραφή σε ξύλινη γλώσσα; Ή να κάτσουμε να κάνουμε αναλύσεις επί αναλύσεων για το ότι οι ευθείες αναλογίες με την Τασκένδη εξαντλούνται στην πραγματοποίηση της συγκέντρωσης, και ούτε καν στις προθέσεις ή στην διεξαγωγή της.

Αφού μπορούμε να το βλέπουμε «ανάλαφρα» είμαστε σε καλό δρόμο.

9. redblack F - 23/06/2009

K egw st SYRIZA eimai alla t keimeno t spaei…Sygxaritiria…

10. syriza - 23/06/2009

Σταύρο
Μόνο ανάλαφρα μπορούσα να το δω. Είχα γράψει και πριν τη συγκέντρωση ότι δεν έγινε και τίποτε, και ας κρατήσουμε την ψυχραιμία. Τώρα καταλαβαίνω ότι το κειμενάκι θίγει τους πάντες (πολύ λίγους ξέχασα απ’ έξω), αλλά τι να κάνουμε, τα’ χει αυτά η ενασχόληση με τα κοινά, και ειδικά με τα δικά μας κοινά…

upnorth
Αν δεν ανήκεις στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορείς να καταλάβεις το πρωτόγνωρο συναίσθημα να βλέπεις ότι οι σκοπιμότητες (που χαρακτηρίζεις τσίρκο), μπορούν να δημιουργούν ελπίδες, προσδοκίες και δυναμικές. Στο δικό μας χώρο η αριστερά είναι μεγαλόψυχη και συγχωρεί τις αδυναμίες. Και το έχω γράψει και αλλού, ας έχει ο καθένας τις πονηρότερες και χειρότερες προθέσεις, το σημαντικό είναι το τι πολιτικά παράγεται. Και αυτό προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό, κι ας γράφω με τόσο ακραίο τρόπο τα παραπάνω…

11. prospatho na grapso - 23/06/2009

alla exo pesei kato apo ta gelia. Eisai theos megale.

12. @vorios - 23/06/2009

Oποιος μπορεί να διακρίνει ομοιότητες ανάμεσα στο Ζαχαριάδη και τον Αλαβάνο, ακόμα και «λογοτεχνική αδεία» , σίγουρα θα έχει καλλύτερη τύχη στην λογοτεχνική» απόδοση αντίστοιχων καταστάσεων των κόμματα εξουσίας.
Εκεί όμως επειδή έχει κουτάλα και όχι παπάρα, τα περιθώρια στενεύουν, καθώς οι κουταλοκένταυροι δεν έχουν καν χιούμορ.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του «λογοτέχνη» , που δεν έχει σχέση με τον πολιτικό χώρο που επειχειρεί να καταπιαστεί «από τα μέσα», δεν σώζεται με το χιούμορ.

Πολύ λογικά επομένως, αδυνατεί να κατανοήσει τις διαφορές ανάμεσα σε μιά επώδυνη συζήτηση για τις αιτίες της ήττας ενός ένοπλου κινήματος, και σε μιά «πολιτκή κουβέντα» για τις αιτίες μιάς εκλογικής αποτυχίας, κόντρα σε ένα δημοσκοπικό προιόν,που τους το δώσανε και αφελώς το κατανάλωσαν.

Υ.Γ
Η αστοχία στη χρήση της «κομματικής ορολογίας» της εποχής, συγχωρείται.

13. mojito - 23/06/2009

Δεν θα μπορούσα να το διαβάσω όλο,γιατί ο ξύλινος λόγος που χρησιμοποιεί απλά είναι για άλλους,όχι για μένα. Το γεγονός ότι διακωμωδεί κάποια πρόσωπα που τυχαίνει να είναι στην ηγεσία του Σύριζα,δείχνει ότι μάλλον ο συγγραφέας δεν πήρε το μήνυμα των εκλογών ή δεν ενδιαφέρεται γενικώς και πολύ.

14. ξυλινος λόγος; - 23/06/2009

Κάτσε ρε μοχίτο. Αν αυτό είναι ξύλινος λόγος, τότε οι μακροσκελείς και βαρετές ανακοινώσεις είναι πέτρινος λόγος.
Το κειμενάκι δεν είναι λογοτέχνημα, σιγά το κατόρθωμα, αλλά είναι εύστοχο, πολύ τσουχτερό και τα χώνει σε όλους. Τώρα αν οι ΣΥΝ, ΚΟΕ, ΑΚΟΑ, ΔΕΑ, ο Τσακνιάς, ο Αλαβάνος και όσοι άλλοι φωτογραφίζονται στο κείμενο θίγονται, άλλου παπά ευαγγέλιο.
Όσοι έχουν διαβάσει τι έγινε στην Τασκένδη και ξέρουν λίγα (όπως εγώ) για τα ιστορικά πρόσωπα που αναφέρονται, βλέπουν αντιστοιχίες. Φυσικά βλέπουνκαι τεράστιες αυθαιρεσίες. Αλλά σιγά τα λάχανα, εδώ αυθαιρεσίες γίνονται στα σοβαρότερα κείμενα.

15. Σταύρος - 23/06/2009

Σύντροφε που υπογράφεις ως syriza, το κειμενάκι, δεν «θίγει» τους πάντες. Εκτός αν εννοείς «θίγει» με την έννοια του αστειευτικού πειράγματος.
Όσοι θίγονται κυριολεκτικά, κακώς θίγονται και θυμώνουν, και ελπίζω να οφείλεται αυτό μόνο στη δική τους διαφορετική αίσθηση χιούμορ.

@mohito
Αυτό που αποκαλείς «ξύλινη» γλώσσα, είναι που το κάνει σατιρικό. Κάτι σαν την αρχαΐζουσα του Ροΐδη ένα πράμα!
Δεν διακωμωδεί, σατιρίζει. Και το κάνει καλά.
Διάβασε την θέση μου για την συγκέντρωση παραπάνω (την οποία και διατηρώ, με βαθύ αίσθημα ανακούφισης που δεν επαληθεύτηκε) και θα δεις ότι ευθέως την «χτυπά».

16. TEO - 23/06/2009

πάντως ο Ζαχαριάδης αυτοκτόνησε

17. αντιζαχαριαδικος - αλαβανικος - 23/06/2009

@ΤΕΟ
Ναι αλλά κληροδότησε το κουφάρι του στο Φλωράκη και στην ανάξια ηγεσία του ΚΚΕ. Λες να βρεθεί ο διάδοχος Αλέξης με ένα κληροδοτημένο κουφάρι;
Μην γίνουμε μακάβριοι. Ευτυχώς οι εποχές έχουν αλλάξει.
Πάντως το κείμενο είναι ύποπτα εύστοχο. Τόσο εύστοχο που αναρωτιέσαι ποιος είναι ο συντάκτης.

18. vivalarevolution - 23/06/2009

poly oraio syntrofe.i salute you!

19. Αντρέας Κ. - 23/06/2009

Να τολμήσω την αποκωδικοποίηση;
Ζαχαριάδης είναι ο Αλαβάνος, Γκρόζος είναι ο Χουντής (ο Αλαβάνος χαρακτήρισε γκρίζα την υποψηφιότητά του), ο Παρτσαλίδης είναι ο Τσίπρας, ο Μπαρτζώτας είναι ο Μπανιάς (αν και ο Μπανιάς ποτέ δεν ήταν τόσο Αλαβανικός, όσο ο Μπαρτζιώτας Ζαχαριαδικός), ο Βλαντάς είναι ο Ρινάλντι (τον χαρακτήριζαν ως τον «τελευταίο σταλινικό στην Ελλάδα». O Βλαντάς στήριξε μετά την Τασκένδη τον Ζαχαριάδη αμετανόητα, αλλά τον αποκήρυξε αργότερα). Ο Βαφειάδης είναι ο Νταβανέλος και το κυριακάτικο σχολείο μεταναστών. Ο Γούσιας είναι ο Τσακνιάς (το Ξεκίνημα νομίζω τον βάφτισε προγραμματοπαραγωγό και έχει κόντρα με τους τροτσκιστές). Ο Υψηλάντης ήταν ο άνθρωπος ειδικών αποστολών των αντιζαχαριαδικών και ο αρχιτέκτονας της ομάδας που καθάρισε τον Ζαχαριάδη στην Τασκένδη. Πολιτικά ο ρόλος ταιριάζει στον Βούτση ή στον Φλαμπουράρη (τείνω στον δεύτερο γιατί ο συγγραφέας γράφει για το φλάμπουρο της ανανέωσης που κρατάει). Ο Δημητρίου μου φαίνεται να είναι ο Κουβέλης και ο Κολιγιάννης είναι ο Λαφαζάνης. (Εκεί που λέει ότι συνενώθηκαν όλοι υπό την Παρτσαλιδική ομάδα από τον έναν μέχρι τον άλλο, μου φαίνονται οι πιο βασικοί εκπρόσωποι των δύο άκρων, ο ένας όντως ανανεωτικός, ο άλλος κατηγορούμενος και σήμερα ως δογματικός). Ο δημοσιογράφος είναι ο γνωστός της Αυγής και του Κόκκινου που λύσαξε με την συγκέντρωση. Η κυρία με την ντουντούκα δεν ξέρω ποια είναι, δεν ήμουνα εκεί. Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο Ντεζ, για Γλέζος δεν μου κάνει, ο Κύρκος δεν νομίζω να στηρίξει τον Τσίπρα, ποιος διάβολος μένει απ’ έξω;

Τους ξέσκισες όλους μεγάλε. Άπαιχτος. Παίδες, όσοι δεν έχετε διαβάσει κάτι για την Τασκένδη ψάξτε το. Περισσότερα θα βρείτε στην Οργάνωση για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ (ζαχαριαδικοί – σταλινικοί – αντιμαοϊκοί που έχουν σημαία τους τη δίωξη των σταλινικών στην Τασκένδη).
Οι αναλογίες και οι συγκρίσεις είναι φοβερές. Πάει για όσκαρ σεναρίου ο syrizas.

20. antidrasi+sex - 23/06/2009

Respect.
Respect.
Respect.

@ έχεις χιούμορ νομίζεις:
Ξέρω ότι υπάρχουν και «αριστεροί» φασίστες, εσύ έχεις όλα τα χαρακτηριστικά. «ανωνυμία», κεφαλαία. Ρε μπας και την κοπάνησες από το ΚΚΕ?

21. mojito - 23/06/2009

και πάλι κατ’ εμέ δεν κολλάει με το τίτλο του blog.Αν ήταν στο salata.wordpress.com δεν θα μου έκανε εντύπωση

22. upnorth - 23/06/2009

@syriza

Είμαι πανευτυχής που δεν ανήκω στο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορώ να καταλάβω το «πρωτόγνωρο συναίσθημα να βλέπεις ότι οι σκοπιμότητες μπορούν να δημιουργούν ελπίδες, προσδοκίες και δυναμικές».
Στη δική μας πάλι αριστερά, οι ελπίδες προσδοκίες και δυναμικές δημιουργούνται από τους αγώνες, τα πολιτικά προτάγματα και την υπόθεση του μετασχηματισμού της κοινωνίας. Και δεν νομίζω ότι το γεγονός αυτό καθιστά τη δική σας αριστερά μεγαλόψυχη, και τη δική μας μικρόψυχη. Μάλλον το αντίθετο.
Και όχι. Το «τι πολιτικά παράγεται» δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητο από τις προθέσεις. Ενδεχομένως η σχέση τους να μην είναι πάντοτε ευθύγραμμη. Σύμφωνοι. Αλλά δεν νομίζω να είναι αμελητέο μέγεθος η πολιτική πρόθεση.

Φιλικά και χωρίς διάθεση (ειλικρινά) να μαλώσουμε…

23. Αντρέας Κ. - 23/06/2009

Έκατσα κι έψαξα τα αποσπάσματα του Ζαχαριάδη που αναφέρει ο syrizas. Είναι όντως αληθινά αποσπάσματα από το γράμμα του Ζαχαριάδη στη ΜΛΟ Πολιτικών Προσφύγων το 1967 (μαοϊκοί που με το που τους έστειλε αυτό το γράμμα που χτύπαγε την Κίνα, εκείνοι του απάντησαν ότι τον αποκηρύσσουν).
Άκου «σιδερένιο τακούνι σακαράκικης χούντας». Πώς μιλάγαν έτσι ρε παιδιά;

@mojito
Αφού κατάλαβες ότι το κείμενο είναι σατιρικό, τι σε πειράζει που είναι δημοσιευμένο σε αυτό το blog; Δεν χρειάζεται καθωσπρεπισμός. Και μεταξύ μας το κείμενο αυτό και πολιτικό είναι, και περιγράφει από όσο μπορώ να καταλάβω (και από όσο το έψαξα) με αρκετή ακρίβεια το τι έγινε το τελυταίο διήμερο. Φυσικά και είναι τίγκα στην υπερβολή. Δεν συμπεριφέρεται ο Αλαβάνος σαν τον Ζαχαριάδη, ούτε ο ΣΥΝ σαν αντικομματική – αντιηγετική φράξια. Αλλά αυτό είναι που κάνει το κείμενο εύστοχο.

24. Πιστος στον Αρχηγο - 24/06/2009

…kai paramenontas me to oplo para poda!
O revisionismos twn kryfo-pasokon den tha perasei…

κόκκινο μπαλόνι - 24/06/2009

ή αλλιώς βαστάτε Τούρκοι τ’ άλογα!

το κείμενο τα σπάει, ακόμα και με τις υπερβολές (όπως τις βάζει ο Αντρέας Κ.)
ευτυχώς έχουμε ακόμα χιούμορ (έστω κι αν δεν έχουν όλοι) 😆

25. HappyHour - 24/06/2009

Πολύ καλό το κείμενο. Αλλά το καλύτερο είναι τα σχόλια, ρε σεις θα το χάσετε το παιχνίδι εντελώς και είναι κρίμα γιατί θα μπορουσε ο Συριζα(ς) να γίνει κόμμα με όραμα, ιδέες και ψηφοφόρους. Θα μπορούσε. Θα μπορούσε ; Μπορεί ;

26. syriza - 24/06/2009

Ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια, ευχαριστώ και για τα αρνητικά. Συγνώμη κιόλας για το κρεσέντο του κειμένου που με έπιασε. Είχα άσχημη ψυχολογία γιατί την Κυριακή και τη Δευτέρα άκουγα συνέχεια Κόκκινο 105,5 και μου τη βάρεσε.
Έκατσα κι έγραψα το κείμενο γιατί εκνευρίστηκα. Εμένα με κάλεσαν στη συγκέντρωση τρία μέλη του ΣΥΝ, παλιοί σύντροφοι, την Παρασκευή. Την Κυριακή το βράδυ ο ένας από αυτούς μου είπε ότι η συγκέντρωση τελικά αναβλήθηκε. Τη Δευτέρα το πρωί ο δεύτερος μου είπε ότι δεν θα πάει ο ίδιος γιατί θα έχει επεισόδια και συμπλοκές (και μένω κάγκελο, ποιος θα κάνει τις συμπλοκές ρε παιδιά, οι μεσόκοπες κυρίες υποστηρίκτριες του Αλαβάνου ή η ΚΟΕ;). Και λίγο αργότερα με πήρε και ο τρίτος να μου πει ότι ο ίδιος δεν θα πάει γιατί τον πίεσαν, αλλά εμένα μου λέει να κατέβω.
Και έκατσα και σκέφτηκα:
Πρώτον, καταρχήν καλά έκαναν, θυμήθηκαν ότι είναι κόμμα και έχουν μηχανισμό και άμα θέλουν να ρίξουν απαγόρευση, η απαγόρευση πιάνει. Άρα «η γη κινείται».
Δεύτερον, κακά έκαναν γιατί έκατσαν και κινδυνολογούσαν και μουρμούριζαν για κάτι που το χρεώσαν αλλού (ενώ όλοι ξέραν ότι από δικά τους στελέχη ξεκίνησε η ιστορία), με έναν τρόπο λες και επίκειται αλληλοφάγωμα και εμφύλιος και πραγματικά θα χυμούσε ο Βλαντάς στον Υψηλάντη ή ο Υψηλάντης στον Βλαντά. Τι θα γινόταν στη χειρότερη; Θα χειροκροτούσαν τον Αλαβάνο οι από κάτω και θα στράβωνε ο Φλαμπουράρης από πάνω. Ε και, τόσο καταστροφή θα ήταν; Συμπεριφέρθηκαν με έναν μίζερο, κακιασμένο, φοβικό και ανταγωνιστικό τρόπο σαν να μην είναι η μεγάλη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά …πχ η τελευταία συνιστώσα. Αν ήταν λογικοί και έξυπνοι και όχι παρορμητικοί, θα κουβαλούσαν κι αυτοί κόσμο και θα άραζε και η νεολαία από κάτω να πίνει μπύρες και φραπέδες και θα επιχειρούσαν να περάσει κλίμα «ολόψυχης ενότητας» και χαριεντισμάτων. Ακίνδυνα πράγματα. Και κανένας σύντροφος δεν θα αισθανόταν μειωμένος, τσιτωμένος, εκνευρισμένος ή «ηττημένος». Όλα αυτά με κάνουν να πιστεύω ότι πέρα από το πολιτικό ζήτημα του προσανατολισμού, υπάρχει και ζήτημα στοιχειώδους πολιτικής σκέψης, ευφυίας, αυτοπροστασίας κλπ. Δηλαδή να κάθεται να λέει ο ΣΥΝ ότι δεν ξέρει αν θα έρθει στη γραμματεία γιατί φοβάται; Πού ζουνε; Ποιοι εγκέφαλοι τα σκέφτονται;
Τέλος τη μισή κομματικότητα να είχε δείξει η ηγεσία απέναντι στη βάση (σε όλη τη βάση) στο θέμα των εκλογών, από όση έδειξε στο θέμα της αντισυγκέντρωσης, και καλύτερα θα πηγαίναμε στις ευρωεκλογές και δεύτερη έδρα θα βγάζαμε.
Όλα αυτά με κάναν και «συφιλιάστηκα».

@upnorth
Αν και εσύ είσαι πανευτυχής που δεν ανήκεις στον ΣΥΡΙΖΑ και εγώ είμαι πανευτυχής που ανήκω στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι καλό γιατί είμαστε δύο πανευτυχείς άνθρωποι στην ελληνική αριστερά, πράγμα σπάνιο, ειδικά σήμερα.
Στα σοβαρά: οι αγώνες και τα πολιτικά προτάγματα και η πολιτική πρόταση είναι όντως αυτά που μας κινούν και αν διαβάσεις τις σοβαρές μου αναρτήσεις θα δεις ότι σε αυτά επιμένω και όχι στην ψυχανάλυση των αρχηγών. Όμως πιστεύω ότι η αριστερά σήμερα χρειάζεται ένα σχέδιο πολιτικής αυτοαναίρεσής της και πολιτικού επαναπροσδιορισμού της (πολιτικού και όχι ιδεολογικού ή ιστορικού, αυτά είναι δύσκολα). Αν είχε ένα τέτοιο σχέδιο, μια γραμμή ανατροπής της σημερινής κατάστασης κυριαρχίας το κεφαλαίου θα ήταν πιο πραγματική, κοντινή και υλοποιήσιμη.
Από όλα τα τμήματα της αριστεράς, εκείνη η αριστερά που έχει δείξει ότι θα μπορούσε (χωρίς να είναι βέβαιο) να υλοποιήσει ένα τέτοιο σχέδιο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί; Γιατί έχει αλλάξει (σύγκρινέ μου τον ΣΥΝ του 1996 με τον ΣΥΝ του 2007), γιατί συμπεριλαμβάνει και άλλους που έχουν αλλάξει (εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις εντός ΣΥΡΙΖΑ), γιατί οι ηγέτες του αλλάξαν. Όλα αυτά δεν υπάρχει περίπτση να μην βγάλουν μπροστά και καιροσκοπισμούς και ιδιοτέλειες και χίλια δυο κακά. Αλλά δεν κρίνουν αυτά το αποτέλεσμα.
Πάρε παράδειγμα τον Αλαβάνο. Έκανε έναν πολιτικό εκβιασμό ή πολιτική μπλόφα (πες το όπως θες). Η μια εκδοχή είναι να αρχίσουμε να μυξοκλαίμε σαν μωρές παρθένες και να λέμε πω πω πω τι αριστερά είναι αυτή που έχει τέτοιους φαντασμένους και οπορτουνιστές και μπλοφαδόρους ηγέτες (το κάνουν διάφοροι, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι το κάνουν κατά κομματική παραγγελία). Η άλλη εκδοχή είναι να σκεφτούμε ότι μπορεί αυτός ο τρόπος (του εκβιασμού, της έκπληξης, του σοκ, της μπλόφας) να είναι απαραίτητος για να αλλάξουν πράγματα σε μια δομή παγιωμένων συσχετισμών, γραφειοκρατίας κλπ. Τείνω στη δεύτερη εκδοχή. Δεν σημαίνει ότι ο Αλέκος είναι σαν την Αλέκα (που δηλώνει ότι αν της πει το κόμμα να γίνει καθαρίστρια στον Περισσό θα το κάνει), δεν είναι δηλαδή κομμουνιστής που λέγαμε παλιά στο ΚΚΕ. Αλλά και δεν ζητάω από τον Αλέκο αυτό το πράγμα. Προτιμώ να κάνει την έκπληξη, να κινείται ακόμη και αρχηγικά (και θα του κάνω κριτική για αυτό), αλλά όλα αυτά στο βάθος του ορίζοντα, αντικειμενικά αθροίζονται για την ανατροπή του τέλματος που υπάρχει μέσα στην αριστερά και κατ’ επέκταση στη ζυγαριά αριστεράς – δεξιάς.
Συναγωνιστικά (όχι συντροφικά αφού είσαι πανευτυχής εκεί που είσαι), αλλά σίγουρα φιλικά.

27. totti - 24/06/2009

pragmatika apithano!!! bravo!
na to synexiseis kai sta episodia pou tha akolouthisoun!!!
xaxaxaxxaxa!!

28. belarisa - 26/06/2009

λευτερια στον αλαβανο 😛

29. tsalapeteinos - 28/06/2009

Εξαιρετικό σατιρικό κείμενο.

Αναμένουμε διακαώς συνέχεια 🙂

30. Μάκης - 28/06/2009

ΣΥΡΙΖΑ: Το στοίχημα μπορεί να κερδηθεί

Η κρίση που ξέσπασε στο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου μετέτρεψε ένα ατυχές εκλογικό αποτέλεσμα σε πολιτική πανωλεθρία. Το 4,7% βαφτίστηκε «ταπεινωτικό» και, μέσα σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα κατάθλιψης, δόθηκε η αφορμή για να εκδηλωθούν οι πλέον προβληματικές πολιτικές τάσεις του χώρου ΣΥΡΙΖΑ: υπερβολές, άκρατος υποκειμενισμός, συντηρητικά αντανακλαστικά, ακόμα και αντιδεοντολογικές συμπεριφορές. Την εποχή της δημοσκοπικής ανόδου, είχαμε προειδοποιήσει ότι οι φούσκες των δημοσκοπήσεων μοιάζουν πολύ με αυτές του χρηματιστηρίου. Κατηγορηθήκαμε τότε ως ηττοπαθείς γιατί επισημαίναμε ότι τα νούμερα των δημοσκοπήσεων είναι αναντίστοιχα με τους αριθμούς της πραγματικότητας, έτσι όπως αυτοί εκφράζονται στην πολιτική στράτευση, τη διαθεσιμότητα στη δράση, καθώς και την κοινωνική γείωση του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά η πραγματικότητα αποδείχτηκε ισχυρότερη των δημοσκοπήσεων και εμείς πέσαμε να πεθάνουμε γιατί χάσαμε το 18%, που ποτέ δεν είχαμε.

Το κραχ

Από το βράδυ των εκλογών και μετά, τα ΜΜΕ υποκατέστησαν πλήρως το δημόσιο χώρο της Αριστεράς, με τα στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ να αμφισβητούν όχι μόνο την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την ίδια του την ύπαρξη. Και ενώ σύντροφοι και συντρόφισσες σε όλη την Ελλάδα επιχειρούσαν να διερευνήσουν τα αίτια του κακού αποτελέσματος και αυθόρμητα αναζητούσαν τους τρόπους και τις διαδικασίες για να προχωρήσει το κοινό μας εγχείρημα, η υποβολή παραίτησης του σ. Αλαβάνου μετέτρεψε στο σπάσιμο της φούσκας σε πραγματικός κραχ. Ο Αλέκος Αλαβάνος έχει τη δικιά του (μεγάλη) συνεισφορά και στην αριστερή στροφή του ΣΥΝ και στη διατύπωση ενός πολιτικού λόγου έξω από τα ξύλινα στερεότυπα της παραδοσιακής Αριστεράς. Εντούτοις, η δημόσια απαξίωση του Αλέξη Τσίπρα, η παραίτηση την ώρα που απαιτούταν η μέγιστη συσπείρωση, η προσπάθεια υπόδειξης εξιλαστήριων θυμάτων για το ατυχές αποτέλεσμα, καθώς και η εκ των υστέρων (γιατί την ώρα που έπρεπε δεν είχε λεχθεί τίποτα) κριτική σε επιλογές τις οποίες και ο ίδιος συνδιαμόρφωσε, τραυμάτισαν σοβαρά τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, η παρέμβαση Αλαβάνου λειτούργησε ως θρυαλλίδα μιας αλυσίδας εκρηκτικών επιλογών όπως η συγκέντρωση μπροστά στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και η απαράδεκτη στοχοποίηση στελεχών της νεώτερης γενιάς. Το ευτύχημα είναι ότι χάρη στις νηφάλιες παρεμβάσεις πολλών πλευρών, τα χειρότερα αποφεύχθηκαν, και ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί το δικαίωμα του στην ελπίδα.

Τα αίτια

Η ελπίδα όμως δεν υπηρετείται με τη φυγή προς τα μπρος, αλλά με τον ψύχραιμο απολογισμό της προηγούμενης περιόδου μακριά από υποκειμενισμούς και σκοπιμότητες. Από τη μεριά μας θα θέλαμε να συνεισφέρουμε στη συζήτηση σημειώνοντας επιγραμματικά τα κυριότερα σημεία στα οποία δεν πήγαμε καλά το προηγούμενο διάστημα.

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε και η ευρωπαϊκή Αριστερά σχεδόν στο σύνολο της, δεν μπόρεσε να δώσει πειστική απάντηση στην κρίση. Αποδειχτήκαμε ασαφείς και αντιφατικοί απέναντι στο κεντρικό ερώτημα της συγκυρίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμα και αν τα κάναμε όλα περίφημα, θα κερδίζαμε εμείς από την κρίση και όχι η Άκρα Δεξιά (ιστορικά οι κρίσεις σπανίως ευνοούν την Αριστερά…). Εντούτοις, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι δεν πράξαμε καν τα στοιχειώδη τόσο στο επίπεδο του πολιτικού λόγου όσο και σε αυτό της κινηματικής δράσης αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο στις πλέον αντιδραστικές δυνάμεις.

2. Το διαρκές μπρος-πίσω σχεδόν σε όλα τα θέματα, ουδετεροποίησε τις θέσεις μας και μας οδηγούσε σε απώλειες τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά. Την ώρα που διακηρύτταμε τη στήριξη μας στην εξέγερση του Δεκέμβρη, η κοινοβουλευτική ομάδα έκανε ημερίδα για τον… εκδημοκρατισμό της Αστυνομίας και ο Αλέξης Τσίπρας καταδίκαζε το μυριόστομο «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι». Την ώρα που αποκλείαμε τη συνεργασία με το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, δηλώσεις των Ανανεωτικών και του Αλέκου Αλαβάνου κρατούσαν διαρκώς την πόρτα ανοιχτή. Την ώρα που φωνάζαμε ότι είμαστε διαφορετικοί από όλους τους άλλους, η εσωτερική φαγωμάρα και οι προσωπικές στρατηγικές έπειθαν για το αντίθετο. Την ώρα που ο σύντροφος Τσίπρας εκλέχτηκε με μια πανίσχυρη εντολή για να φέρει στο πολιτικό προσκήνιο την επισφάλεια, το 16, και τη Γένοβα, έδωσε την εντύπωση ότι στην πορεία παγιδεύτηκε στο τέλμα του συστήματος-Συνασπισμός. Με δυο λόγια, χάσαμε τους μετριοπαθείς που θεώρησαν ότι υιοθετήσαμε αριστερίστικες στάσεις, χάσαμε και τους ριζοσπάστες που θύμωσαν γιατί τα μαζέψαμε.

3. Η απουσία εσωτερικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίαςκαθώς και η συστηματική αγνόηση των συντρόφων -ισσών που δεν ανήκουν σε κάποια συνιστώσα, οδήγησαν στην απομάκρυνση από το εγχείρημα ενός δυναμικού που κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του.

4. Το αντάρτικο των Ανανεωτικών πήρε από ένα σημείο και μετά τις διαστάσεις ανοιχτής υπονόμευσης, πράγμα που επέτεινε τη αποσυσπείρωση (αλλά όχι στο βαθμό που ισχυρίζονται κάποιοι).

Για μας, είναι προφανές ότι τα αίτια της αποτυχίας πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτικές αστοχίες ενάμισι χρόνου και όχι στις είκοσι μέρες της προεκλογικής περιόδου. Η πολιτική (τουλάχιστον για την Αριστερά) δεν μπορεί να συρρικνωθεί στην αποτίμηση σλόγκαν και την ανάλυση δημοσκοπικών δεδομένων. Η πραγματική αμηχανία της προεκλογικής εκστρατείας δεν αποτέλεσε παρά αντανάκλαση της στρατηγικής αμηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Από εδώ και πέρα

Έχοντας προσπαθήσει να σκιαγραφήσουμε σε αδρές γραμμές τα κατ’ εμάς αίτια της εκλογικής αποτυχίας, θα πρέπει τώρα να σταθούμε (εξίσου συνοπτικά) και σε ορισμένα βασικά στοιχεία της από εδώ και πέρα πορείας του ΣΥΡΙΖΑ.

1. Κατ’ αρχάς, είναι απολύτως αναγκαίος όρος ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ η αταλάντευτη επιμονή στην αριστερή γραμμή. Σε μια συγκυρία όπου διαρκώς περιθωριοποιούνται νέα κοινωνικά κομμάτια και το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει στον ναδίρ της αξιοπιστίας του, η Αριστερά μπορεί να υπάρξει και να μεγαλώσει μόνο ως κοινωνικά ανταγωνιστική και αντισυστημική δύναμη. Μια δύναμη που συμβάλλει στην οργάνωση της αντίστασης «των από κάτω» και ταυτόχρονα προβάλλει, ένα πρότυπο πολιτικής που θεμελιώνεται στην εν σώματι συμμετοχή των υποκειμένων. Μια τέτοια πολιτική όχι μόνο μπορεί να σφυρηλατήσει μια κοινωνικά υπολογίσιμη Αριστερά, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, μπορεί και να αποτελέσει εφαλτήριο ένας νέου αριστερού ηγεμονικού σχεδίου. Το παραμικρό φλερτάρισμα με κεντροαριστερά σενάρια ή (και) ακόμα και η πιο μικρή απομάκρυνση από τα κινήματα, θα μας οδηγήσει στον αφανισμό που υπέστη η Κομμουνιστική Επανίδρυση στην Ιταλία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα στεριώσει μόνο πάνω στο στέρεο έδαφος των αντιστάσεων και όχι στην κινούμενη άμμο του κυβερνητισμού, με εμπιστοσύνη στα πολλαπλά πρόσωπα της ανατροπής, μη υποτασσόμενος στα κελεύσματα των ΜΜΕ.

2. Πρέπει να προχωρήσουμε το ταχύτερο στο σχέδιο της «συριζοποίησης». Συριζοποίηση, όμως, δεν σημαίνει ούτε την αναπαραγωγή αρχηγικών μοντέλων, ούτε και τη διαμόρφωση στενών αντιδημοκρατικών διευθυντηρίων. Αντιθέτως, σημαίνει μεταβίβαση της ισχύος από τη Γραμματεία στα μέλη, δημιουργία τοπικών, θεματικών και κλαδικών επιτροπών από τις οποίες, με δημοκρατικές διαδικασίες και πλουραλισμό, είναι αναγκαίο να προκύψουν ισχυρά πανελλαδικά όργανα που θα παίρνουν τις αποφάσεις, Σημαίνει, επίσης, συντονισμό της προς τα έξω εμφάνισης μέσω της (διαρκώς αναβαλλόμενης ) δημιουργίας γραφείου τύπου, υπαγωγή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στη Γραμματεία, οριστική ρήξη με την πολιτική των προσωπικών εμπνεύσεων.

3. Είναι επείγον να αναληφθούν εξωστρεφείς πολιτικές πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας τόσο για τους μετανάστες όσο και για την κρίση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι την Πανελλαδική τον Οκτώβριο, παραμείνει εγκλωβισμένος στη συζήτηση για τα εσωτερικά του, δεν θα μπορέσει να αναστρέψει την κοινωνική ερήμωση που φέρνει νη φτώχεια και ο ρατσισμός. Πρέπει τώρα να μπει ανάχωμα στα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών, πρέπει τώρα να δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη ενάντια στην Άκρα Δεξιά, πρέπει τώρα να βάλουμε φραγμό στην περαιτέρω φαλκίδευση των κοινωνικών δικαιωμάτων και τη γιγάντωση της ανεργίας.

Τις τελευταίες ημέρες χάσαμε πολύ έδαφος, αλλά μπορούμε ακόμα να κερδίσουμε το στοίχημα.

Ομάδα Ρόζα

26/06/2009

31. ADESPOTOS - 02/07/2009

AFTA PATHAINOUN OSOI AGNOOUN TIN PLEON ENDIAFEROUSA SYNISTOSA TOU SYRIZA. EYTYXOS POU KAMIA ALLH SINISTOSA DEN IRTHE EDO ME THN PERISPOUDASTI ANALA THS POU ETSI KI ALLIOS TIN EXOUME DIABASEI KAI ALLOU.
ADESPOTOS


Σχολιάστε